دیوان حسینعلی منشی کاشانی

با مقدمه: کیوان سمیعی

استاد منشی کاشانی از شعرای بزرگ کاشان بود که به سبک عراقی شعر می‌گفت. وی رئیس سابق انجمن ادبی صبای کاشان ذخیره‌ای از میراث ادب پارسی بود که قریب چهل سال تحقیق و پژوهش نمود و پنجاه سال دیگر را در راه خدمات فرهنگی و ادبی صرف کرد تا در رمضان سال 1349 خورشیدی وفات یافت. او خواهرزاده مرحومه ناصری بود که در شیوه سخنوری با پیشتازان کسب خراسانی به‌ویژه در فن قصیده هم‌طرازی داشت. بنابراین همانطوری که خاقانی از مکتب عم خویش استفاده کامل نموده، منشی کاشانی نیز از محضر دایی خود بهره کافی اندوخت. او طبع و منشی عالی داشت و از آغاز شاعری، شیوه عراقی را برگزید و گهگاهی نیز تحت تاثیر استاد بزرگ شیوه هندی کلیم کاشانی قرارگرفته است. آثار منشی شامل اصناف مختلف شعر از قطعه، غزل، قصیده، رباعی، مثنوی، ترکیب و تضمین می‌باشد. استاد فقید به زادگاهش عشق می‌ورزید و بازتاب این دلباختگی از آئینه آثارش نمودار است. دیوان اشعار او با مقدمه استاد کیوان سمیعی در سال 1367 منتشر شده است.