نامه های سیمین دانشور و جلال آل احمد - کتاب 1

به اهتمام: مسعود جعفری جزی

نامه های دانشور به آل احمد در سفر آمریکای دانشور 1332 - 1331

نامه های سیمین دانشور و جلال آل احمد در قالب سه کتاب تدوین شده است: کتاب اوّل، شامل نامه های دانشور به آل احمد در سفر آمریکای دانشور ( ۱۳۳۲ـ۱۳۳۱ ) و کتاب دوم شامل نامه های آل احمد به دانشور در همین سفر، پیش از این منتشر شده است. کتاب سوم شامل نامه های دانشور و آل احمد به یکدیگر در چند سفر مختلف در نیمه نخست دهه چهل ( ۱۳۴۴ـ۱۳۴۱ ) است.

از مقدمه کتاب:
نخستین بار در سال های تحصیل در دوره راهنمایی با نام و آثار آل احمد و اندکی بعدتر با سووشون دانشور آشنا شدم. در آن سال ها که مصادف با اوج انقلاب بود، برای من نیز همچون بسیاری از همنسلانم، نام آل احمد و شریعتی و... یادآور شور انقلابی و آرمان های بلند انسانی بود و روایت های اسطوره وار زندگی آنان جاذبه خاصی داشت. در آن سال ها ما نمی توانستیم تصوّر کنیم که این « مبارزان » نیز مانند دیگر افراد، زندگی خصوصی داشته اند و در ورای چهره اجتماعی اسطوره مانندشان، واقعیتی فردی وجود دارد.
چندین سال بعد، در دوران دانشجویی و هنگامی که آن شور و آرمان ها جای خود را به حیرت داده بود، از اتفاق روزگار، گذارم به همان محلّه ای افتاد که خانه نیما و در نزدیکی آن خانه آل احمد قرار داشت. در رفت و آمدهای روزانه از کنار خانه نیما عبور می کردم، ولی خانه آل احمد در نبش کوچه بن بستی بود که چند متری با کوچه اصلی فاصله داشت و برای دیدن آن باید چند قدمی راهم را کج می کردم.
درِ قدیمی خانه نیما که پنجره های مشبّکی بر روی آن تعبیه شده بود و دیوارِ نه چندان بلندش به گونه ای بود که تقریبا درون خانه و طرح کلّی ساختمان قابل دیدن بود و دست کم برای من چندان چیز رازآلودی نداشت و حتی میل چندانی نداشتم که گوشه و کنار آن را ببینم؛ هرچند یک بار این کار را کردم. اما خانه آل احمد وضع دیگری داشت. مثل یک دژ دربسته بود و در نظر من هیبت دیگری داشت. گذشته از همه یادها و خاطره هایی که می توانست ذهن دانشجوی بیست ساله ای را در آن اوضاع و احوال به بازی بگیرد، در آن خانه کسی زندگی می کرد که یک عمر با آل احمد زندگی کرده بود و خودش هم در صف همان آرمان سازان دوره قبل جای داشت. ظاهرِ خانه به همان صورتی بود که از لابه لای نوشته های آل احمد و دانشور و آثاری که درباره آنها نوشته شده بود، برای خودم تصویر کرده بودم: دیوار آجری قدیمی، درخت هایی که از گوشه و کنار حیاط سرک می کشیدند و شاخه های اقاقی که روی دیوار سمت کوچه را گرفته بودند، شیروانی سقف، درِ چوبی بزرگ حیاط، درِ چوبیِ کوچک داخل کوچه بن بست و دکمه زنگِ در که زیر پوشش پلاستیکی کهنه آن با خط رنگ و رو رفته ای نوشته شده بود: جلال آل احمد...