نظامی، شاعر بزرگ آذربایجان

با سلام. بنده با هر گونه نژادپرستی مخالفم، ولی بحث در مورد ترک بودن نظامی و بطور کل آذربایجان بحث بیهوده ایست. نام آذربایگان و شیروانشاهان که کل منطقه بوده و نام یک یک شهرهای کوچک و بزرگ آنان، بسادگی نشان دهنده مردم پارسی آنست و نیاز به توضیح و اضافه گویی ندارد.

برخی ار زفیق پانترکان بروند این سخنان نظامی را بخوانند:
ترکی صفت وفای مانیست
ترکانه سخن سزای ما نیست
آن کز نسب بلند زاید
او را سخن بلند باید
همچنین در زمان نظامی هنوز آذربایگان ترکیزه نشده بود، همام تبریزی که یک سده پس از نظامی به جهان چشم گشود، سروده‌هایی به زبان آذری (با ترکی آذربایجانی جابجا گرفته نشود) دارد، این یک ملمع پارسی-آذری از وی است:
بدیذم چشم مستت رفتم اژ دست
کوام و آذر دلی کویا بتی مست
دل‌ام خود رفت و می‌دانم که روژی
به مهرت هم بشی خوش کیانم اژ دست
به آب زندگی ای خوش عبارت
لوانت لاود جمن دیل و کیان بست
دمی بر عاشق خود مهربان شو
کزی سر مهرورزی کست و نی کست
به عشق‌ات گر همام از جان برآیذ
مواژش کان بوان بمرت وارستپ
کرم خا و ابری بشم بوینی
به بویت خته بام ژاهنام
استاد فرماید نوشته های پورسینا همه تازی بوده است، پس دانشنامه علائی را به پارسی کی نوشته است؟ اوک فرنودآوری ایشان این است چون نظامی اسکندرنامه را سراییده ایرانی نبوده، خب ما ایرانیان حتا برای کشورگشایان ترک‌ومغول نافرهیخته خودمان نپی تاریخ مانند جامع التواریخ نوشتیم. همین محمدزاده صدیق در کنار رضا براهنی، یغما گلرویی، جعفر پیشه‌وری و ... از رفیق پانترکان است، وی که پیش از انقلاب باورهای قوم‌گرایانه‌اش را پشت کمونیست بودنش نهان می‌کرد، امروزه دارد خامه فرسایی های ایران‌ستیزانه‌اش را پشت اسلام‌گرایی نهان کند. همین رفیق پانترک خودمان هم لنگه‌ای از همین میهن‌فروشان است.

[quote='دبیرزاده']- نظامی از هر تباری هم که بوده باشد ، شاعری پارسی گوی بوده،
- نظامی ترک نبوده و در نوشته هایش ، کوچکترین اشاره ایی به ترکتباری و حماسه های شمنیستی ترکی نکرده است
- نظامی نگرش به تاریخ ایران باستان داشته است و به وجود تاریخی ارمنستان نیز اشاره کرده است
- نظامی را همانند بسیاری از فرهیختگان غرب ایران را کسی مجبور نکرده تا بفارسی بنویسد ، و یا او فارسی زبان بوده و یا همین خود دلیل بر گسترش زبان فارسی در آذربایجان و قفقاز است و بجا ماندن کتابهای همچون" نزهت المجالس" که گردآوری سروده های شعرای آذربایجان و اران و قفقاز است نیز این نظر را درست مینماید. [/quote]
خوب، ظاهرا باید کامنت‌ نخست را برای شما هم تکرار کنم!
ولی از مطالعه‌ی خود کتاب گذشته، آیا شما بر این باور هستید که محل زیست و سکونت یک شخصیت تاریخی در تعیین اصل و نسب وی موضوعیت ندارد؟! آیا مثلا می‌توان ابوعلی سینا را بر فرض نوشته‌های‌اش که تماما عربی بوده غیرایرانی فرض کرد، چنانکه منابع عربی‌زبان (و طبق همان استدلال شما) همین کار را می‌کنند!
مواردی هم که ذکر کرده‌اید برخی صحیح و برخی نادرست به نظر می‌آیند: نظامی، پارسی‌گوی بوده به همان دلایلی که در کتاب آمده؛ در ترک نبودن وی آیا منبع پژوهشی غیرایرانی سراغ دارید؟؛ در نگرش به تاریخ ایران باستانی وی شاید جای سوال باشد زمانی که وی «اسکندرنامه»‌ را می‌نگارد، همانی که امپراتوری ایران را شکست داد!؛ وجود تاریخی ارمنستان مگر قرار به انکار بود که ذکر کردید؟؛ بند آخر هم در توضیحات کتاب آمده که تکرار مورد نخست می‌باشد.

- نظامی از هر تباری هم که بوده باشد ، شاعری پارسی گوی بوده،
- نظامی ترک نبوده و در نوشته هایش ، کوچکترین اشاره ایی به ترکتباری و حماسه های شمنیستی ترکی نکرده است
- نظامی نگرش به تاریخ ایران باستان داشته است و به وجود تاریخی ارمنستان نیز اشاره کرده است
- نظامی را همانند بسیاری از فرهیختگان غرب ایران را کسی مجبور نکرده تا بفارسی بنویسد ، و یا او فارسی زبان بوده و یا همین خود دلیل بر گسترش زبان فارسی در آذربایجان و قفقاز است و بجا ماندن کتابهای همچون" نزهت المجالس" که گردآوری سروده های شعرای آذربایجان و اران و قفقاز است نیز این نظر را درست مینماید.

[quote='irlanguage']نظامی جکامه سرای بزرگ پارسی گوی (که حتی یک بیت شعر ترکی ندارد) [/quote]
نگاهی به برخی صفحات مثلا ۱۱، ۱۲ و ۱۵۸ شاید توضیحاتی روشن‌گرانه برای‌تان در بر داشته باشد ... شاید!

نظامی جکامه سرای بزرگ پارسی گوی (که حتی یک بیت شعر ترکی ندارد) ;-(