واژه نامه شصت و هفت گویش ایرانی

گویش شناسی در مفهوم گردآوری علمی واژه های گویشی، تجزیه و تحلیل آوایی، صرفی، نحوی و معنایی، تهیه واژگان و شناخت زبان مادر، شاخه ای از دانش زبان شناسی است که اهمیت و ضرورت آن بر اهل فن پوشیده نیست. گویشهای محلی به عنوان زبان محاوره ای که گروهی از گروههای اجتماعی و یا مردم یک روستا یا منطقه بدان ادای مقصود می کنند و نیازهای خود را برآورده میسازند خواه اثر مکتوب داشته باشد و خواه فقط زبان محاوره باشد فی نفسه ارزش پژوهشی و توصیف علمی را دارد و در کنار گونه های دیگر گویشی زبان رسمی یک منطقه می تواند در تدوین قواعد تحول و تغییر زبان سودمند و اثرگذار باشد. علاوه بر این در پژوهشهای گویش شناسی سودمندی های دیگری نیز هست که لزوم این تحقیقات را تا حد ضرورت افزایش میدهد.
این کتاب افزون بر مقدمه، شامل دو فصل است؛ فصل اول واژه نامه و فصل دوم واژه‌های ویژه، واژه‌های مربوط به خرما و مفاهیم در ارتباط با آن و درخت خرما، وزن‌ها و بازی‌ها. واژه‌نامه به صورت فارسی گویش تنظیم شده است. برابرهای گویشی به ترتیب الفبای لاتین و نام گویش‌ها به ترتیب الفبای فارسی ذیل هر مدخل آمده است. در پیش‌گفتار کتاب نیز نکاتی در تعریف گویش‌شناسی، ضرورت گردآوری گویش‌های ایرانی و همچنین توضیح درباره تحقیقات و نگارش‌های دکتر کیا در این حوزه آمده است.