انسان خود را می سازد

این کتاب را از یک سایت‌ دیگر دانلود کردم. کتاب فوق‌العاده درخشانی است که از طریق استفاده از داده‌های باستان‌شناختی و البته برخی استنتاجات تاریخی، روند شکل‌گیری تاریخ تمدن بشر را نشان می‌دهد. داده‌های این کتاب بارها و بارها مرا به یاد داده‌های کتاب «علم اقتصاد» ارنست مندل درباره‌ی نحوه‌ی انباشت سرمایه در جوامع بدوی می‌انداخت و به نظرم خواندن این کتاب برای کسی که مطالعات اقتصاد سیاسی دارد بسیار مهم است. شاید تنها ایراد کتاب آن باشد که نویسنده هر فصل را به سرعت با ارایه‌ی داده شروع می‌کند و وقت چندانی صرف نمی‌کند که قرارست درباره‌ی چه چیزی سخن بگوید.

[quote='irani222']1- خداوند خالق را دو خلقت است قدیم و جدید. خلقت قدیم همان خلقت تکوینی و ازلی و ابداعی است از عدم و به آنی از قلمرو لامکانی و بی زمانی. مثل داستان خلقت آدم و سجده ی ملائک و انکار ابلیس در قرآن کریم. ولی خلقت جدید که مختص انسان است خلقت عرفانی است که واقعه ی بازیافت وجود است و جریان به خودآئی انسان است خلقت عرفانی است که از نزدیکی آدمی به درخت ممنوعه در بهشت آغاز می شود و آن آغاز نبوت است که با خبر شدن انسان از خویشتن است که شروع به خودآئی می باشد و فراق و رنج و تنهایی.
2- خلقت جدید که به زعم قران کریم مورد انکار و شک مردمان است عرصه ی خلاق شدن اسمای الهی از ذات انسان است که در خلقت ازلی در او نهاده شده بود. پس خلقت جدید به معنای پیدایش خالق از مخلوق است از طریق ظهور و بروز اسمای الهی از وجود آدمی در عالم خاک. و این همان مقصود خداوند از خلقت جهان است که دوست می داشت که خود را معرفی کند و این عرفات از آخرین و کاملترین مخلوقش یعنی آدمی رخ می نماید.
3- این خلقت جدید یا عرفانی با شهادت و یاری خود انسان ممکن میشود که انسان را شاهد بر خلقش قرار داده است و در این شهادت یاری او را میخواهد و این واقعه ی دوستی (ولایت) بین انسان و خداوند است و حاصل این شهادت و نصرت همان اولیای الهی در تاریخ جهان هستند که محل ظهور اسمای الهی می باشند در درجات تجلی و کمال و این همان چیزی است که عرفان اسلامی نامیده می شود که مقصود خداوند از خلقت و دین اوست.
از کتاب آفرینش عرفانی - صفحه 3 .[/quote]
من که ارتباطی بین این قلم‌فرسایی و محتوای مارکسیستی کتاب ندیدم!
اگه کسی چیزی فهمید منو در جریان بذاره لطفا!!

1- خداوند خالق را دو خلقت است قدیم و جدید. خلقت قدیم همان خلقت تکوینی و ازلی و ابداعی است از عدم و به آنی از قلمرو لامکانی و بی زمانی. مثل داستان خلقت آدم و سجده ی ملائک و انکار ابلیس در قرآن کریم. ولی خلقت جدید که مختص انسان است خلقت عرفانی است که واقعه ی بازیافت وجود است و جریان به خودآئی انسان است خلقت عرفانی است که از نزدیکی آدمی به درخت ممنوعه در بهشت آغاز می شود و آن آغاز نبوت است که با خبر شدن انسان از خویشتن است که شروع به خودآئی می باشد و فراق و رنج و تنهایی.
2- خلقت جدید که به زعم قران کریم مورد انکار و شک مردمان است عرصه ی خلاق شدن اسمای الهی از ذات انسان است که در خلقت ازلی در او نهاده شده بود. پس خلقت جدید به معنای پیدایش خالق از مخلوق است از طریق ظهور و بروز اسمای الهی از وجود آدمی در عالم خاک. و این همان مقصود خداوند از خلقت جهان است که دوست می داشت که خود را معرفی کند و این عرفات از آخرین و کاملترین مخلوقش یعنی آدمی رخ می نماید.
3- این خلقت جدید یا عرفانی با شهادت و یاری خود انسان ممکن میشود که انسان را شاهد بر خلقش قرار داده است و در این شهادت یاری او را میخواهد و این واقعه ی دوستی (ولایت) بین انسان و خداوند است و حاصل این شهادت و نصرت همان اولیای الهی در تاریخ جهان هستند که محل ظهور اسمای الهی می باشند در درجات تجلی و کمال و این همان چیزی است که عرفان اسلامی نامیده می شود که مقصود خداوند از خلقت و دین اوست.
از کتاب آفرینش عرفانی - صفحه 3
.

حقیقتا این انسان است که خود را می سازد........

وظیفه خود میدانم از آپلود کننده این کتاب کمال سپاسگزاری را داشته باشم.

کتاب فوق العاده ارزشمندیست. امیدوارم کتاب های دیگر در زمینه باستان شناسی از جمله باستانشناسی ایران باستان را نیز به مجموعه اضافه نمائید.