مرزبان‌نامه کتابى است که واضع به زبان جانوران نهاده است مانند کلیله و دمنه و در قدیم‌الایام چنین رسم بود که پندگویان و ناصحان هیچگاه سخنى پوست باز کرده و راستا راست و صریح در موعظت و نصح با بزرگان و مخادیم نگفتندی. و آن را بى‌اثر پنداشتی، و بهتر آن مى‌دانستند که هر پند و نصیحتى را در لباس کنایات و استعارات و تماثیل یا از زبان دیگران به‌ویژه جانوران ادا کنند، و این رسم در میان دانایان هند و ایران مقرر و مسلم بوده است و دانایان ایران بعد از اسلام نیز این شیوه و طریقت را ترک نگفتند.
اصل مرزبان‌نامه چنان‌که یاد شد تألیف اسفهبد مرزبان‌بن‌رستم بن شروین پریم از شاهزادگان طبرستان است و این شهزاده شاعر نیز بوده است و در آن روزگار شعراى طبرستان به زبان طبرى به اوزان هجائى بر طریق ایرانیان پیش از اسلام شعر مى‌گفته‌اند و دیوان شعرى بوده است مرزبان را به نام 'نیکى‌نومه' و این کتاب هم به زبان مزبور بوده است و گویا مرزبان موصوف، در اواخر قرن چهارم هجرى مى‌زیسته است (رجوع کنید به: مقدمهٔ مرزبان‌نامه).
مرزبان‌نامه کتابی است در اصل به زبان مازندرانی، نوشتهٔ اسپهبد مرزبان بن رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن. بعدها سعدالدین وراوینی آن را از زبان طبری به فارسی دری نقل کرد. این اثر یکی از آثار ارزنده زبان فارسی است که در نیمه اول قرن هفتم میان سال های ۶۱۷-۶۲۲ هجری قمری از زبان طبری باستان به زبان پارسی دری نوشته شد. مرزبان نامه از جمله شاهکارهای بلامنازع ادب فارسی و مازندرانی در نثر مصنوع مزین است
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی مرزبان نامه
اصل مرزبان‌نامه چنان‌که یاد شد تألیف اسفهبد مرزبان‌بن‌رستم بن شروین پریم از شاهزادگان طبرستان است و این شهزاده شاعر نیز بوده است و در آن روزگار شعراى طبرستان به زبان طبرى به اوزان هجائى بر طریق ایرانیان پیش از اسلام شعر مى‌گفته‌اند و دیوان شعرى بوده است مرزبان را به نام 'نیکى‌نومه' و این کتاب هم به زبان مزبور بوده است و گویا مرزبان موصوف، در اواخر قرن چهارم هجرى مى‌زیسته است (رجوع کنید به: مقدمهٔ مرزبان‌نامه).