انسان، موضوع رنسانس هستی

درآمدی به هستی‌شناسی و شناخت‌شناسی نزد مارکس

این اثر به بررسی مفاهیم فلسفی مانند «من»، «خودآگاهی»، «بیگانگی»، و «آفرینش» می‌پردازد و با نگاهی به اندیشه‌های کانت، هگل، فویرباخ و مارکس، به تحلیل جایگاه انسان در فرآیند تاریخی و فلسفی می‌پردازد. والامنش در این کتاب، انسان را موجودی می‌داند که با بازآفرینی واقعیت خود و خلق جهانی نو، به سوی «غربت تاریخی» گام برمی‌دارد. او با بهره‌گیری از مفاهیم هگلی مانند «خدایگان و بنده»، به بررسی نقش آگاهی و مبارزه در فرآیند خودآگاهی انسان می‌پردازد.

درباره ی چاپ دوم:
این جزوه بیش از سیزده سال پیش انتشار یافت. هر گونه تجدید نظری در مباحث آن بنحوی که روش شکل و محتوای آنرا با دیدگاههای امروز من سازگار سازد، مستلزم نوشتن رساله ای است که حجمی به مراتب افزونتر از این جزوه خواهد داشت. بنابراین در تکثیر مجدد آن تنها کوشیده ام برخی اشتباهات چاپی را برطرف کنم و در نقطه گذاری متن تغییرات اندکی بدهم گزینش واژه ی «موضوع» در عنوان این نوشته متاسفانه گویایی کافی نداشته است بنابراین اشاره به این نکته بی فایده نیست که واژه ی «موضوع» معادل واژه ی لاتین Subjekvsubject/sujet بکار رفته است.
ش. و.
مردادماه ۱۳۷۷