بازاندیشی ضروری در مبارزه سیاسی و طرح نهادهای دموکراتیک
نویسنده:
مجید شریف
امتیاز دهید
کتاب بازاندیشی ضروری در مبارزه سیاسی و طرح نهادهای دموکراتیک تالیف مجید شریف، اثری است روشنگرانه و جامعهشناختی که با دغدغهای روشنفکرانه به تحلیل امکانها و الزامات مبارزه سیاسی در جهت تاسیس نهادهای دموکراتیک میپردازد. شریف، که تحصیلات گستردهای در فیزیک و جامعهشناسی سیاسی داشت، در این کتاب بر ضرورت ایجاد فضای جمعی و همکاریهای مردمی تاکید میکند و استدلال میکند که تنها از خلال حرکتها و همکاریهای جمعی میتوان به تغییرات بنیادی در سطح اجتماعی و سیاسی امید بست.
در این اثر، نویسنده بهطور روشن نسبت به خطر ایدئولوژیهای مطلقگرا، خودمحور و سازمانگرا هشدار میدهد و بر ضرورت بازاندیشی در خطمشیهای سیاسی تاکید میکند؛ او معتقد است وحدتهای سیاسی واقعی تنها وقتی ممکن است که مبتنی بر مبانی علمی، انسانی و آرمانی باشند، نه بر ایدئولوژیهایی که فشاری کاهنده بر تنوع فکر و رفتار گروهها وارد میکنند.
شریف ضمن نقد تجربههای سیاسی همراه با تشکلهایی چون شورای ملی مقاومت و جمعیت «داد»، از رویکردهای محصورکننده و رهبریگرایانه انتقاد میکند. او خود را یک «مذهبی لائیک» معرفی میکند و با وسواس علمی و نگرش انتقادی به نتیجهی فرآیند «انقلاب ایدئولوژیک» اعتراض دارد؛ چرا که این فرآیند به مطلقگرایی سازمانی و کاهش فضای انتقاد در میان اعضا منجر شده است
وی روشنفکری بود که میکوشید به جای باور به تغییر از بالا، طرحهایی برای نهادهای مردمی و خودجوش ارائه کند. به نظر او، ایجاد نهادهای دموکراتیک باید بر پایه مشارکت، مسئولیتپذیری، احترام متقابل و تعامل سازنده سازمانها و گروهها شکل بگیرد، و نه از طریق فرماندهی متمرکز یا تئوریسینهای خط رهبری فاقد امکان نقدپذیری. کتاب یکی از آثار تاثیرگذار او در دهههای پس از انقلاب به شمار میآید؛ اثری که ترکیبی است از تحلیل روشنفکرانه و توصیههای عملی برای شکلگیری نهادهای سیاسی مدنی در ایران در شرایط دشوار سیاسی آن دوره.
در این اثر، نویسنده بهطور روشن نسبت به خطر ایدئولوژیهای مطلقگرا، خودمحور و سازمانگرا هشدار میدهد و بر ضرورت بازاندیشی در خطمشیهای سیاسی تاکید میکند؛ او معتقد است وحدتهای سیاسی واقعی تنها وقتی ممکن است که مبتنی بر مبانی علمی، انسانی و آرمانی باشند، نه بر ایدئولوژیهایی که فشاری کاهنده بر تنوع فکر و رفتار گروهها وارد میکنند.
شریف ضمن نقد تجربههای سیاسی همراه با تشکلهایی چون شورای ملی مقاومت و جمعیت «داد»، از رویکردهای محصورکننده و رهبریگرایانه انتقاد میکند. او خود را یک «مذهبی لائیک» معرفی میکند و با وسواس علمی و نگرش انتقادی به نتیجهی فرآیند «انقلاب ایدئولوژیک» اعتراض دارد؛ چرا که این فرآیند به مطلقگرایی سازمانی و کاهش فضای انتقاد در میان اعضا منجر شده است
وی روشنفکری بود که میکوشید به جای باور به تغییر از بالا، طرحهایی برای نهادهای مردمی و خودجوش ارائه کند. به نظر او، ایجاد نهادهای دموکراتیک باید بر پایه مشارکت، مسئولیتپذیری، احترام متقابل و تعامل سازنده سازمانها و گروهها شکل بگیرد، و نه از طریق فرماندهی متمرکز یا تئوریسینهای خط رهبری فاقد امکان نقدپذیری. کتاب یکی از آثار تاثیرگذار او در دهههای پس از انقلاب به شمار میآید؛ اثری که ترکیبی است از تحلیل روشنفکرانه و توصیههای عملی برای شکلگیری نهادهای سیاسی مدنی در ایران در شرایط دشوار سیاسی آن دوره.
آپلود شده توسط:
souba
1404/04/26
دیدگاههای کتاب الکترونیکی بازاندیشی ضروری در مبارزه سیاسی و طرح نهادهای دموکراتیک