حکایت همچنان باقیست

این اثر در قالب مقاله‌ای ادبی-نقدی نوشته شده است و به نوعی پاسخی از سوی نویسنده به نقدهای باقر مومنی در مورد آراء و آثار جلال آل‌احمد به شمار می‌رود.
جلال آل‌احمد به دلیل بازتاب معنی‌دار افکار و دیدگاه‌هایش در مسائل اجتماعی ایران، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات و فرهنگ معاصر ما دارد. گفته می‌شود بررسی جدی و مطالعات مجزایی در ارتباط با جایگاه او در محیط‌های آموزشی و پژوهشی نسبتاً محدود باقی مانده است. این کتاب در همین راستا به واکنش در برابر برخی نقدها می‌پردازد.

از متن کتاب:
آقای مومنی در آغاز سخن و در بحث از سابقه قلمزنی خود حرف از سال ۱۳۲۰ - و سال ۱۳۲۲ و سال ۱۳۲۳ و سال ۱۳۲۸ میزند و سپس در چکاچاک حمله به آل احمد میگوید: «چون میدان خالی بوده در نوشته اش
هم گاه انتقادهائی میکرد بدل ساده لوحان می نشست بخش گرفت». بگذریم که آخرین جمله چگونه در اوج ابتذال خود شاهد اوج سقوط صاحب منطق علمی در حسادت و کین توزی است زیرا جمله «یخش گرفت» هرگز در تشریف یک گفت و گوی لبریز از منطق علمی که باید نمونه ای از ادب و تفاهم و انصاف باشد نمی گنجد، اما سئوال من در این مورد با منطق کودکانه خودم و نه با منطق علمی ایشان که طبعا امثال آل احمد و حقیر استعداد درک آنرا بهیچوجه نداریم اینست که: برادر تو که از سال ۱۳۲۰ به بعد قلم میزنی با این منطق علمی مجهز و عمیق کجا بودی که میدان را برای آل احمدها رها کردی؟...