امام حسین (ع) و پگاه پیروزی - جلد 2

کربلا آیینه ای است که در آن یک حقیقت متجلی شده است و آن "عدالت"است.
حسین ( ع) تمام هستی اش را برای اقامه آن حقیقت به کربلا برد.
حرکت او از مدینه شهر پیامبر ( ص) به عراق و کوفه شهر مصیبت های بی پایان شیعه
فقط یک هدف داشت.
او چه انگیزه اش برپایی حکومت بود یا اقامه ی جهاد علیه ظلم و جور و رذالت‌ها ی بشری
وفساد دربار اموی و گسترش اشرافیت جاهلی و فراموشی سنن الهی ، تنها بک نتیجه داشت
و آن ، علاوه بر رسوایی تاریخی سلطنت اموی ، تحقق عدالت علوی و پاسداشت سنن نبوی بود.
مجادله بی پایان طرفدار اران قیام و انقلاب و حامیان نظریه حکومت الهی در مقر حکومت علوی
هیچ جریان پیروزمند ی نخواهد داشت. زیرا در صورت تحقق حتی حکومت امام (ع) در عراق
همان نتیجه ایکه از قیام متحقق گردید بدست می آمد.
بیان آنچه که دختر علی (ع) در شامگاه حرکت کاروان اسراء به ابن زیاد فرمود تنها
، تجلی الهی همان حرکت و نتیجه است و گر نه در آن همه مصیبت و مظلومیت چه زیبایی میتواند
باشد الا همان نتیجه ایکه قرن ها بعد از تحقق آن قیام اتفاق افتاد.
سلام خدا بر حسین (ع) و همه ی یاران او تا یوم النشور.