مثنوی اندرزنامه

علی خلیلیان متخلص به رجاء اصفهانی

از مقدمه کتاب:
البته روی سخن با نکته سنجان و موشکافان و اربابان ذوق و ادب می باشد. چون ممکن است بگویند فلان مضمون مال فلان کتابست بگو از گوینده این کتاب سئوال کن تا بگوید همه مضمونهای این کتاب اقتباس از قرآن و نهج البلاغه و کلمات قصار امیرالمومنین علیه السلام و کتب اخبار آل محمد صل الله علیه و آله و سایر بزرگانست. اگر تو مرد عملی مضمون را از هر کس خواهی حساب کن اگر خوبست بآن عمل کن و نتیجه بگیر و اگر مرد عمل نیستی اظهار فضل بیجا هم چندان تعریفی ندارد.
ز فردوسی این نکته بشنو که گفت
دو صد گفته چون نیم کردار نیست
مضمون در دنیا فراوانست هر که خواهد بگیرد و به هر لباس خواهد در آورد و به هر بحری که خواهد نظم کند. نهایت هر کس به مضمون مطابق ذوق خود یک لباسی می پوشاند. چون خدای متعال این نعمت عظما که ذوق ادب دوستی باشد، باین حقیر سراپا تقصیر عطا کرد.
بفکر افتادم بعد از چند جلد کتاب که از این کمترین با عدم همت و سرمایه توکل و خواست خداوند بطبع رسیده، این نسخه را در صد قطعه با کمی ملحقات از منظومه های اخلاقی بنام اندرزنامه و به بحر مثنوی درآورم و در دسترس جامعه بگذارم شاید این آثار سبب یک طلب مغفرتی شود. چون گفته اند:
هر کس بجهان آید دانی چه از آن زاید
چون رفت بافزاید افسانه بافسانه
تا چه افسانه باشد. صحبت زیره بکرمان بردن است و قطره به عمان و خود را سلسله ادب دوستان شمردن...