قدرت عادت: چرایی کارهایی که انجام میدهیم، در زندگی و کسب و کار

از کار بسیار نیک تون سپاسگزارم جناب طرسکی

عادت را کُشنده ی ابتکار و تفکر و اندیشه خوانده اند.فیلسوفان از دیر باز گفته اند که استارت تفکر رها شدن از قید عادات و تفکر درباره ی امور جاری و عادی جهان است.در وقتی ما «اسیر عادات » میشویم نمیتوانیم درباره ی آنها « احساس شگفتی و حیرت» کنیم و زمانی که حیرت در ما فرونشیند به تبع آن « تفکر و اندیشه » درباره آنها هم فرو می نشیند.
یاستین گردر مثال جالبی درباره عادت کردن دارد او در «دنیای سوفی» میگوید(نقل به مضمون): فرض کنید کودکی دو یا سه ساله گربه ای را برای اولین بار میبیند او از دیدار گربه بسیار «شگفت زده» میشود.همان کودک اگر ببیند به یکباره مادرش دستهایش را تکان داده و پرواز کرده و به سقف اتاق بچسبد دوباره شگفت زده خواهد شد. حال تصور کنید همان کودک بزرگ شده و اکنون ۲۰ ساله است.او از کنار یک گربه بدون کمترین شگفتی و بی اعتنا رد میشود ولی اگر مادرش را چسبیده به سقف ببیند شوکه شده و احتمالا غش خواهد کرد.چیزی که در این ۲۰ سال فرق کرده است تنها تثبیت عادتهای ۲۰ ساله ی آن کودک است که حیرت را در او کشته است.
سخن گوردر واقعا حکیمانه است او در واقع میخواهد بگوید یک گربه همانقدر جالب است که یک مثلا حیوان نادر دیگر. راه رفتن بر زمین همانقدر جالب است که معلق ماندن در حالت بی وزنی. افتادن سیبی از درخت همانقدر جالب است که بالا رفتن یک سیب به آسمان(که این آخری موجب حیرت نیوتن شده و موجب کشف قانون جاذبه عمومی شد) میگویند از انیشتین پرسیدند چگونه افکار عجیب و غریب نسبیت به فکرش خطور کرده است و او بسیار ساده پاسخ میدهد « زیرا هنوز فکر من کودک مانده است» کودکی که اسیر عادات روزمره نشده است.
اسپینوزا سخن جالبی دارد او میگوید «معجزات» و « معجزه خواستن» فقط به درد «عامیان» میخورد ولی در نظر من وجود جهان و امور به ظاهر عادی آن خودش بزرگترین معجزه است.