چهارده رساله

بخشی از مقدمه کتاب:
اسلام بزرک را بتجدید مجدد نیازمندی نیست چه دین اسلام همیشه تازه است. چنانکه آفتاب و هوارا تازگی ذاتی است و محتاج بتجدید نیست بلکه لطافت و طراوت و نضارت اشیاء را نیز اعطا میکند و چون مشک و عنبر و طلا و برلیان قیمت و ارزش خود را همه جا حفظ کرده است. در هر زمان و مکان خود را نشان داده و خویش و بیگانه. اگر ناشکر و ناسپاس بوده اند نادان و ناشناس نبودند آنچه بتجدید و تجدد نیازمندست دست عقول وافکار است نه اسلام و احکام آزادی و آبادی مساوات و دموکراسی برادری و برابری عدالت و دادگستری اصل دین است. برنامه اساسی اسلام تعلیمات عمومی و دانش پژوهی است قال امیر المومنین علیه السلام: "العلم دین یدان". به هر انسانی باید از زلال دانش کامیاب و بنشر معارف و فرهنگ همت بگمارد. فلاسفه و متفکرین اروپا دستگاه دین کلیسا را مانع پیشرفت علم دیدند پای خود را از کلیسا بریدند مدتها لب فروبسته و در کنج خموشی نشسته از روزنه و پنجره دنیا را دیده و نظرهایی دادند و رفته رفته جسته و گریخته وارد میدان مبارزه شدند تا بتوانند افکار و اندیشه های خود را بگویند. ولی علمای اسلام حق ندارند در بروی خود به بندند و از میدان زندگی اعراض کنند. قرآن شریف اجازه نمیدهد که افراد میدان را خالی بگذارند و دنیا را ندیده بگیرند کتاب آسمانی یا برنامه زندگانی میگوید: "فاذا قضیت الصلوه فانتشروا فی الارض وابتغوا من فضل الله کنتم خیر امه اخرجت للناس تامرون بالمعروف وتنهون عن المنکر وکذلک جعلنا کم امه وسطاً لتکونوا شهداء علی الناس"...