اسکندر و ادبیات ایران و شخصیت مذهبی اسکندر

روزی بزرگی به فرزندش گفت سعی کن حرفهای بزرگ و عظیم بزنی تا قدر و قیمت تو نزد مردم بسیار شود. اما چون فرزند ابله بود و بهره ای از ذکاوت نبرده بود که معنای وصیت پدر را بگیرد در مجلسی حاضر شد و خواست بزرگ حرف بزند لذا گفت : خر. گاو. فیل و. .. و شد مایه تمسخر آشنایان. حال حکایت ماست که برخی گمان می کنند هر خزعبلی ببافندو هر مزخرفی بگویند همگان گویند که وه چه سوادی و به چه معلوماتی. آخر ای نادانی که میگویی اسکندر جعلی بوده و هرگز به ایران حمله نکرده مزخرف گویی هم به خدا حدی دارد. گیرشمن، نولدکه ، گلدزیهر ، شادروان اقبال. سعید نفیسی. مرحوم پیرنیا. مرحوم عبدالله رازی. دیولافوا و. ... هیچکدام حیف امروز نیستند وگرنه از این خزعبلی که شما بافتید یک دل سیر میخندیدند و هم میگریستند به حال ملتی چون ما که اینگونه درگیر توهم توطیه است. حیف و صد حیف که خاک پاک ایران زمین کسانی چون ما اشغال کرده ایم. صد افسوس

کتاب خوبی است

تاریخ نگاران یونانی و رومی نوشته اند : اسکندر هنگامیکه به ایران چیره شد ، آن اندازه دگرگون شد و بر فرهنگ ایران مهر میورزید که میخواست همیشه در این سرزمین ماندگار شود و پوشاک ایرانی میپوشید و به همه افسرانش دستور داد تا همسر ایرانی بگیرند و آرزو داشت تا نژادی آمیخته از دو ملت ایرانییونانی پدید آورد ، و این منش نوین اسکندر، سران سپاه اش را سخت آزرد و میگویند که آنها دسیسه کردند تا اسکندر را بکشند و زهر در شرابش ریختند،

اسکندر براستی بوده است و ساختگی نیست ، درباره آمدن او به ایران هم در تاریخ های نوشته ایرانیان و هم در تاریخ نوشته یونانیان و رومیان و سریانیان و عبری ها گزارش شده است ، و یکی از نوادگانش که از همسر ایرانی او بوده به نام میتراداتس(مهرداد) به هر دو ریشه یونانی و ایرانی اش مینازید و در آناطولی بر امپراطوری روم شورید و ادعای سلطنت میکرد .
نامهای یونانی و رومی راتاریخنگاران سریانی و عرب جوری مینوشتند که با زبان شان سازگار باشد و همانرا امروزه در فارسی بکار میبریم ، برای نمونه افلاطون که پلاتون است و یا قیصر که کایزار بوده و قسطنطنیه که کنستانتینوپولیس بوده است

آمدن الکساندر مقدونی به ایران بزرگترین جعل تاریخ است.
از لا به لای ده ها کتاب نوشته شده درباره الکساندر ، بوی تزویر ، نیرنگ و توطئه به مشام می رسد .
اینکه چرا پیشینیان ما ، به راحتی این شخصیت ساختگی را باور کرده و به تاریخ و فرهنگ ایران راه داده اند ، معمایی است که هدف این کتاب حل آن رابرعهده گرفته است ؛ این پرسش مطرح است که (( چرا تمام کسانی که پیرامون الکساندر و اسکندر تحقیق کرده و کتاب نوشته اند از خود سوال نکرده اند به چه دلیل نام الکساندر ، در ورود به ایران بدل به اسکندر می شود ؟!)

شخصیت تاریخی اسکندر با آن چیزی که در ادبیات ملل بخصوص ایران آورده شده همخوانی ندارد.