در پی اختلافات مرزی ایران و عراق در دهه ۵۰ شمسی، عراق و ایران دست به تقویت جنبشهای تجزیه طلبانه در دو کشور زدند. ایران ایجاد به احزاب کردی در شمال عراق کرد و عراق نیز اقدام به تربیت مزدور و ارسال اسلحه به بلوچستان کرد. در همین راستا محمود پناهیان از نوادگان پناه علیخان جوانشیر از سران فرقه دمکرات دعوت به عمل آمد که به بغداد برود. یکی از افراد همراه وی نیز محمد تقی زهتابی بود. وی در آنجا ، ضمن همکاری با رژیم بعث عراق ، به تأسیس یک گروه سیاسی به نام ”جبهه ملی خلق های ایران “ دست زد و شعبههایی از آن به تبلیغ قومگرایی در آذربایجان ، کردستان ، بلوچستان و خوزستان ایران پرداخت. زهتابی همچنین در رادیو گروه به تبلیغ قوم گرایی میپرداخت, وی مدتی نیز در دانشگاه بغداد فارسی تدریس میکرد.
در سال ۱۹۷۵ توافق الجزیره بین ایران و عراق حاصل گشت. طبق این توافق دو کشور دست از خرابکاری در امور یکدیگر باید برمی داشتند. بعد از آن عذر محمود پناهیان و گروه اعزامی خواسته شد و زهتابی مجبور به به بازگشت به باکو گشت. حمید احمدی، استاد دانشگاه تهران نیز در این رابطه با اشاره به بخشی از خاطرات سرگرد ابراهیم نوروزاف(افسر اطلاعات ارتش سرخ شوروی و اهل باکو) مینویسد: «قابل ذکر است که محمود پناهیان(رئیس گروه سربازگیری برای فرقهی دموکرات)، پس از فرار به شوروی، در سالها دههی 1350 شمسی در یک ماموریت از باکو به بغداد اعزام شد و در آنجا ضمن همکاری با رژیم بعث عراق به تأسیس یک گروه سیاسی به نام «جبههی ملی خلقهای ایران» دست زد و شبعههایی از آن به تبلیغ قومگرایی در آذربایجان، کردستان، بلوچستان و خوزستان ایران پرداخت. مدتی بعد، محمدتقی زهتابی چهرهی شناخته شدهی پانترکیست(که در شاخهی جوانان فرقهی دموکرات فعالیت داشت)، به پناهیان پیوست و در بغداد در رادیوی گروه او به تبلیغ اندیشهای پانترکی پرداخت و در دانشگاه بغداد نیز تدریس کرد.
دیدگاههای کتاب الکترونیکی فرهنگ جغرافیایی ملی ترکان ایران زمین ( جلد سوم )
در سال ۱۹۷۵ توافق الجزیره بین ایران و عراق حاصل گشت. طبق این توافق دو کشور دست از خرابکاری در امور یکدیگر باید برمی داشتند. بعد از آن عذر محمود پناهیان و گروه اعزامی خواسته شد و زهتابی مجبور به به بازگشت به باکو گشت. حمید احمدی، استاد دانشگاه تهران نیز در این رابطه با اشاره به بخشی از خاطرات سرگرد ابراهیم نوروزاف(افسر اطلاعات ارتش سرخ شوروی و اهل باکو) مینویسد: «قابل ذکر است که محمود پناهیان(رئیس گروه سربازگیری برای فرقهی دموکرات)، پس از فرار به شوروی، در سالها دههی 1350 شمسی در یک ماموریت از باکو به بغداد اعزام شد و در آنجا ضمن همکاری با رژیم بعث عراق به تأسیس یک گروه سیاسی به نام «جبههی ملی خلقهای ایران» دست زد و شبعههایی از آن به تبلیغ قومگرایی در آذربایجان، کردستان، بلوچستان و خوزستان ایران پرداخت. مدتی بعد، محمدتقی زهتابی چهرهی شناخته شدهی پانترکیست(که در شاخهی جوانان فرقهی دموکرات فعالیت داشت)، به پناهیان پیوست و در بغداد در رادیوی گروه او به تبلیغ اندیشهای پانترکی پرداخت و در دانشگاه بغداد نیز تدریس کرد.