درباره تلویزیون و سلطه ژورنالیسم
امتیاز دهید
نویسنده:
پیر بوردیو
مترجم:
ناصر فکوهی
امتیاز دهید
کتاب "درباره تلویزیون و سلطه ژورنالیسم" در سال 1996 توسط انتشارات لیبر آژیر فرانسه به چاپ رسیده است. این کتاب شامل دو درسی است که پیر بوردیو جامعه‌شناس فرانسوی در کلژ دوفرانس ارائه کرده است؛ یکی از درس ها در باب تلویزیون و دیگری درباره مطبوعات است . این کتاب به ساز و کارهایی که مطبوعات و تلویزیون از طریق آن به تولید پیام می پردازند، پرداخته است. این کتاب هم به دنیای مطبوعات و هم به برنامه های تلویزیون خصوصا برنامه هایی که جنبه اطلاع رسانی دارند، انتقاد شدیدی دارد. تلویزیون از منظر بوردیو ، ابزاری برای ارائه "اندیشه های حاضری" (همچون غذا های حاضری و مک دانالدی) است که با تایید فیلسوفان تلویزیونی به مخاطبان عرضه می شود. در درس دوم، بوردیو به تشریح مطبوعات و سطحی نگری آنها و سلطه بازار بر میدان ژورنالیستی می پردازد. در انتهای کتاب هم پیوستی به نام سلطه ژورنالیسم آمده است که به عناصر و المان های تاثیر گذار و منطق خاص میدان ژورنالیستی می پردازد.
بیشتر
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی درباره تلویزیون و سلطه ژورنالیسم
اما مهم ترین نکته آن است که از خلال افزایش سهم نمادین تلویزیون، و در بین تلویزیون های رقیب، گروهی از آن ها که با بیشتر ترین ریاکاری و بیش ترین موفقیت در پی امور احساساتی و نمایشی و خارق العاده هستند، نوع خاصی از اطلاع رسانی را تحمیل می کنند که تا کنون خاص مطبوعات زرد، ورزشی یا حوادث جنایی بوده است. در حالی که امروزه مطبوعات در حال تعمیم یافتن به کل میدان ژورنالیستی است، گروهی از ژورنالییست ها که با هزینه زیاد استخدام شده اند_ زیرا آمادگی داشته اند که بدون هیچ عذاب وجدانی از پست ترین سلایق عمومی تبعیت کنند_ یعنی ژورنالییست هایی که ریاکارترین افراد و بی تفاوت ترین افراد نسبت به اخلاق حرفه ای اند، و به همین دلیل هم کم ترین اهمیت را به تعهد سیاسی می دهند، در حال تحمیل ((ارزش ))ها، اولویت ها، شیوه های رفتاری، سخن گفتن و ((آرمان های انسانی)) خود به مجموعه ژورنالییست ها هستند. شبکه های تلویزیونی که زیر فشار رقابت برای به دست آوردن سهم بزرگتری از بازار قرار دارند، هر چه بیش از پیش به روش های نخ نما شده مطبوعات زرد متوسل می شوند و بیشترین فضا یا حتی اولین فضا را به حوادث یا اخبار ورزشی اختصاص می دهند.
خلاصه همه آن چیزهای که بتواند صرفاً کنجکاوی بینندگان را برانگیزند، جایگاه ویژه دارند.(ص70 و 71)
کتاب خوب و خواندنی هست.
:-)