نام آوران سینما در ایران - جلد 1: عبدالحسین سپنتا

صنعت سینما برخلاف دیگر صنایع خیلی زود به ایران راه یافت. تنها دوسال پس از اختراع سینما، میرزا ابراهیم خان صحاف باشی تهرانی با اجازه‌ی مظفرالدین شاه به اروپا رفت و در بازگشت با خود یک دستگاه آپارات و مقداری فیلم تک حلقه‌ای به همراه آورد. از سال ۱۲۷۶ که صحاف باشی به قول خودش رسم "موسیوگری" را در اروپا آموخت، تا سال ۱۳۱۲خورشیدی که سپنتا نخستین فیلم ناطق فارسی را ساخت، شش مرد سینماگر سرنوشت سینمای ایران را رقم زدند.
عبدالحسین سپنتا که به هندوستان رفته بود، در همین سال‌ها با کمک مالی و فنی استودیوهای امپریال فیلم(بمبئی) و کریشنا فیلم(بمبئی) و کمپانی ایست ایندیای کلکته، چند فیلم ساخت که نه تنها از لحاظ داستان پردازی، بلکه از نظر پیشرفت‌های فنی نسبت به فیلم‌هایی که"اوگانیانس" و"مرادی" ساخته بودند، امتیازهای چشمگیری داشت.
عباس بهارلو در کتاب صد چهره سینمای ایران مینویسد: «این فیلمها در بالا بردن سطح توقع تماشاگران تاثیر بسزایی داشت. نقش سپنتا در شکل گیری و تحول سینما در ایران مثبت بود، اما از آنجا که همین فیلم‌ها موجب شدند امکانات محدود فیلم سازی در ایران از هم بپاشد و امثال اوگانیانس و مرادی تا سال‌ها بعد عطای فیلم سازی را به لقایش ببخشند، و در واقع نتوانند با امکانات محدود داخلی در مقابل حریف مجهز به امکانات فیلم سازی هندوستان قد برافرازند، نقش او منفی بوده است. "دختر لر" ، نخستین فیلم فارسی ناطق، ثمره‌ی همین همکاری‌های او با استودیوهای پیشرفته‌ی هندی و خان بهادر اردشیر ایرانی است.»
دختر لر بارها و بارها در سینمای "مایاک" و "سپه" آن زمان نشان داده شد. از آن پس، سینما گران ایرانی یا دست از کار کشیدند و یا اگر دست به کاری زدند با ناکامی و کسادی بازار روبرو شدند...