دوبیتی‌های سرگشتگی

ساده ودلنشین بود اما جای بهترشدن داره مظمئنم درآینده کارهای بهتری ازشما می بینم موفق باشید

شاید برای شروع بد نباشد اما چرا اینقدر غم آلود؟ احساسی بودن با غمبار بودن تفاوت دارد از طرفی به کار بردن لغات خصوصا در اشعار کوتاه باید با وسواس انجام شود شاید در یک قصیده یک واژه نامانوس و یا نادرست میان صدها واژه نمودی نداشته باشد اما در دوبیتی و رباعی کاملا نمایان است مانند به کار بردن "همی" که معنی فعل استمراری را می دهد در محلی که اصلا لازم نیست و اشتباه هم هست :
گنه کردم در این ویرانه دنیا
همی بودم سراسر غرق رویا
خداوندا کریمی، مهربانی؛
همی بگذر از این مخمور تنها؟!!!
و یا دقت نکردن در وزن مصرع ها :
من از تنها بدُن باکی ندارم،
که هر شب بوده تنهایی کارم
غریبانه در این گسترده وادی،
به تنهایی بسی ره م یسپارم
مصرع دوم چاله چوله داره اصطلاحا و از طرفی اگر تو سال 93 شعر میگی با اصطلاحات و ادبیات همین زمان بگو به کار بردن واژه "بدن" به جای "بودن" از همین موارد است.
اما حتما نیاز به استاد داری راهنما اگر نباشه خیلی دیر به مقصد میرسی یا اصلا! دوم اینکه انتقاد پذیر باش و از پاره کردن اشعار و دوباره و دوباره سرودن حذر نکن زود راضی شدن آفت تکامله موفق باشی