تبعیدیان سودایی

در دهه ۱۸۴۰، در روسیه که سالهای میانی حکومت خفتان آور نیکالای اول را از سر می گذراند، نسلی پرورش یافت که از آرمان های پرشور و رمانتیک ها برای انقلاب و اصلاح الهام می گرفت. در این سالها، اروپای غربی، برخلاف روسیه، مرکز شورشها و انقلابها بود و این نسل از جوانان روسی به اروپای غربی به چشم کعبه آمالشان نگاه می کردند. پس هم برای گریز از خفتان روسیه، هم برای زیارت آن کعبه، و هم برای پراکندن اندیشه های انقلابی خود از محیطی مساعد رو به سوی این کعبه می کردند. همین گروه است که ئی.ایچ.کار آنان را تبعیدیان سودایی لقب داده است و در این کتاب به شرح ماجراهای زندگی خصوصی و اجتماعی آنان پرداخته است. الکساندر هرتسن در این کتاب مرکز صحنه را اشغال کرده است، اما در جوار او به چهره های مهم دیگری هم چون باکونین، آکاریوف و نچایف پرداخته می شود. زندگی همه این افراد پرتب و تاب بوده است و چنان پرتب و تاب، که اگرچه کتاب صرفا با اتکا به اسناد و به صورت مستند و زندگینامه ای نوشته شده است، دست کمی از هیچ یک از رمان های حماسی و پرشور قرن نوزدهمی خود نویسندگان بزرگ روسیه ندارد.