داس‍ت‍ان‌ه‍ای م‍ردان ت‍م‍دن‌ه‍ای م‍خ‍ت‍ل‍ف‌

آیا می توان «داستان های مردان تمدن های مختلف» را که در سالهای ۷۱ و ۷۲ خورشیدی نوشته شده اند و در کنار چند داستان و مقاله در کتاب «آداب صرف چای در حضور گرگ» به چاپ رسیده اند، واقعاً داستان نامید؟
سفر نویسنده به تمدن های نُه گانه که نمایانگر جنبه های متفاوت زیست و واکنشهای تاریخی و فرهنگی هستند، بیشتر تامل و مکث است در تفاوت ها، چند گانگی ها، بدون هر گونه ارزشداوری. این مجموعه که با طنز پهلو می زند، نگاهی جستجوگر و عمیقاً فلسفی دارد. کسانی که با اندیشه و کلمه سر و کار دارند می دانند که دنیای ذهن بسی گسترده تر از توان زبان است، ولی به نظر می رسد پارسی پور در این مجموعه نسبتاً کوتاه با سماجت به شکار کلمات و جمله هایی پرداخته است که توانسته اند ذهن پر تکاپوی وی را در بند کشند و به خوانند منتقل سازند.
در واقع مسائلی که او در این مجموعه مطرح می سازد و احمد کریمی حکاک در پیشگفتار خویش آنها را به درستی با پدیده و معضل مهاجرت مربوط دانسته، موضوعاتی کاملا روزمرّه اند. ولی در پس این روزمرّگی نکاتی بس سزاوارا تامل دیده می شود که در فرهنگ و تاریخ ریشه دارند. طنز و جدی، افسانه و واقعیت، رنج و شادی به ساده ترین شکل و زبان ممکن در این مجموع در هم می آمیزند. کسی چه می داند؟ شاید همه این تمدن ها در تبعید و نیز مهاجرتهای تحمیلی و خودخواسته در دریاچه ای غرق می شوند که «بیش از آن آبی است که حقیقی باشد».