گلچین صدوق: حکایات و روایات برگزیده کتاب من لایحضره الفقیه - جلد 1

محمد بن على بن حسین بن موسى بن بابویه، مشهور به «شیخ صدوق» و «ابن بابویه»، از شخصیتهاى بارز و چهره هاى درخشان تاریخ شکوهمند تشیع است که در نیمه دوم سده چهارم هجرى، نزدیک به عصر ائمه هدى - سلام اللّه علیهم اجمعین - مى زیسته و از عالمان بزرگ و دانا به احادیث و رجال و فقه و کلام بوده است. شهرت او بیشتر در علم حدیث است، تا جایى که «رئیس المحدثین» لقب گرفته است. نجاشى او را شیخ و فقیه شیعه امامیه معرفى کرده و فهرست مفصلى از آثار او را ذکر کرده است.
کتاب «من لا یحضره الفقیه» معروف ترین اثر مرحوم صدوق است که نام آن را از کتاب من لایحضره الطبیب زکریاى رازى اقتباس کرده و یکى از چهار کتاب پایه و مرجع شیعه است که از نظر اتقان و اعتبار، پس از کتاب الکافى، صحیح ترین و استوارترین کتابها به شمار مى آید و در عین اختصار، یک دوره کامل احکام دین بر مبناى مکتب اهل بیت(ع) ارائه کرده است.
این اثر به پیشنهاد شریف الدین ابوعبداللّه محمد بن حسن بن اسحاق، معروف به نعمت، نگاشته شده است. اصل کتاب چهار مجلد و مشتمل بر 592039 حدیث است در موضوع فقه، حلال، حرام، شرایع و احکام که مؤلف آن را در 62 سالگى تألیف کرده است و دویست و چهل و ششمین کتاب وى به شمار مى رود.
کتاب «گلچین صدوق» ( جلد اول ) ،مشتمل بر حکایات و روایات منتخب از کتاب فوق است. نمونه‌ای از این حکایات بدین قرار است:
"روزی امام علی (ع) به عبدالله بن عباس روکرد و کفش کهنه‌ی خود را نشان او داد و پرسید: بهای این کفش چقدر است؟ ابن عباس پاسخ داد: هیچ ارزشی ندارد. امام فرمودند: سوگند به خدا این کفش پیش من از حکومت بر شما محبوب‌تر است مگر آن که حقی به پا دارم و باطلی را از میان بردارم".