ظفرنامه خسروی

مؤلف ناشناخته (قرن  ١٣  ه.ق)

شرح حکمروایی سید امیر نصرالله بهادر سلطان بن حیدر ( ١٢٧٧ - ١٢۴٢  هـ.ق) «در بخارا و سمرقند»

«ظفرنامه خسروى»، کتابى است به زبان فارسى، نوشته مولفى ناشناخته درباره تاریخ فرارود(ماوراء النهر) و افغانستان.
مؤلف این کتاب را در بخارا در بیان وقایع دوران سلطنت سید امیر نصراللّه (1242 تا 1277 ﻫ . ق) فرزند امیر حیدر از سلاطین منغیتیه نگاشته است. این اثر از منابع دست اوّل راجع به تاریخ آسیاى میانه و افغانستان در نیمه اول سده نوزدهم میلادى به شمار می‌رود.
بنا به قول اسماعیل رحمت اُف، ارزش تاریخى ظفرنامه خسروى و اهمیت آن نسبت به دیگر آثار این مقطع تاریخى در آن است که:  ١ . مؤلف، بنابر موقع بلند اجتماعى خود، به همه گونه مواد رسمى دسترسى داشته و از آن‏ها در کتاب خود فایده برده است.  ٢ . در بسیارى از حوادث که در زمان امیر نصرالله رخ داده‏اند، خود حضور داشته و شاهد بوده است.  ٣ . مى‏توان گفت وقایع اساسى آسیاى میانه و افغانستان، در کتاب موردنظر، بى‏طرفانه قلمداد شده‏اند.  ۴ . در کتاب اسناد و ارقام و سنوات و نام‏هاى اشخاص و اصطلاحات سیاسى و دولتى فراوان درج گردیده است. براى تشخیص کامل اهمیت ظفرنامه خسروى واجب است که اخبار آن با اخبار منابع دیگر با دقت تام مقایسه و مقابله کرده شوند.