باید زندگی کرد

دکتر مصطفی رحیمی این کتاب را با نام مستعار احمد سکانی نوشته است.

موضوع قصه از کهنه مضمون‌های نویسندگان ایرانی است، یعنی داستان «ترقی» مادی و شغلیِ نیمه روشنفکری فقیر در خدمت بند و بست‌چی‌های سیاسی. امّا در روند موضوع نویسنده در افشای رابطه این ترقی با کل نظام اجتماعی، نسبت به‌پیشینیان، آگاهی بیش‌تری نشان داده است.
مضمون این حکایت، که عادتاً در محیط زندگی یک نویسنده شهرنشین نظائرش به‌وضوح مشاهده می‌شود، از جمله قبلاً در اثر سعید نفیسی «نیمه راه بهشت» و قصه‌های قدیمی مستعان «بی‌عرضه» و «آلامد» از زوایای دیگری بررسی شده است.
می‌ماند این که یک نویسنده امروزی از فضای ادارات گرد گرفته و کهنه قبل از سال‌های ۱۳۳۰ به‌درآید و موضوع را در سازمان لوکس سال‌های اخیر (دوران استبداد) از نو تشریح کند.