دیوان فیاض لاهیجی

حکیم ملا عبدالرزاق بن علی لاهیجی، مشهور به فیاض لاهیجی از فیلسوفان و متلکمان برجستهٔ شیعه‌ و از مشهورترین علمای دوره صفویه است.
شعر فیاض بیشتر در قالب غزل و قصیده است، رنگ محیط و عصر خود را داشته و روشنگر طرز تفکر و بیان عقاید شاعر است و چون از عنصر تصوف و عرفان برخوردار است دارای شور و جذبه ای خاص است.
سبک فیاض ، سبک معمول زمان او یعنی سبک هندی است، اما نه آن سبک هندی مغلق با مضامین پیچیده که بیشتر معاصران او سعی در سرودن چنین اشعاری داشتند و مورد مخالفت سخن سنجان دوره های متاخر قرار گرفتند، بلکه بسیار ملایم با محتوایی پر از توصیف و تشبیه و گاه کمی دور از فصاحت و بلاغت و آیین دستوری می باشد. دیوان حاضر با بیش از ده هزار بیت شامل قصاید، غزلیات، قطعات، مثنویات و رباعیات است:
در ازل سوز محبت در دل ما جا گرفت
از دل ما بود هر جا آتشی بالا گرفت