فواید الصفویه: تاریخ سلاطین و امرای صفوی پس از سقوط دولت صفویه

فوائد الصفویه اثر ابوالحسن بن ابراهیم قزوینى است که به زبان فارسى متعلق به قرن 12 هجرى مى‏باشد. نکته جالبى که این نوشته را ممتاز مى‏ کند، پرداختن به تاریخ و رویدادهاى خاندان صفوى، پس از سقوط سلسله صفوى در سال 1135 ق / 1722 م توسط افاغنه است.
کتاب حاضر، شامل یک مقدمه و دو بخش است، این دو بخش تحت عنوان مقدمه اولى و دومى معرفى شده است. در بخش اول از احوال سلاطین صفویه سخن به میان آمده است و در بخش دوم که شامل سه مقاله است، مقاله اول در ذکر طبقه افاغنه ، مقاله دوم، در ذکر افشاریه، و مقاله سوم در ذکر طبقه افاغنه ابدالیه درانیه مى‏باشد.
خاندان صفوى هم زمان با حکومت‏هاى بعدى در ایران؛ یعنى افاغنه، افشار، زند و قاجار، برخى به طور رسمى بر بخشى از ایران، و بعضى به طور صورى حکومت کردند:

شاه طهماسب دوم( در دوره افاغنه)، شاه عباس سوم( در عصر افشار)، شاه اسماعیل سوم( در عصر زند) و سرانجام ابوالفتح سلطان محمد میرزا با عنوان سلطان محمد ثانى( در اوایل قاجار) و تنى چند؛ مانند میرزا سید محمد( سلیمان میرزا) با لقب سلیمان دوم در مشهد، و سید احمد در کرمان مدتى به حکومت نشستند.
ابوالحسن قزوینى، کتاب« فواید الصفویه» را به نام همین ابوالفتح سلطان محمد میرزا در هند به تحریر درآورد و در سال 1211 ه. ق تقدیم وى کرد.
مؤلف همواره در بازگو کردن مسایل تاریخى هر مقطع، کتاب شناخته شده و مرجعى از همان مقطع را انتخاب کرده است. به طور مثال در بازگویى وقایع دوران شاه عباس، خود را از کتاب منشأ و شناخته شده« عالم آراى عباسى»، تألیف اسکندر بیک ترکمان( منشى) بى‏ نیاز ندیده و آن را به عنوان منبع اصلى مورد استفاده قرار داده است،