آلبرت شوایتزر

از متن کتاب:
شب بر قلب افریقا سایه افکنده است. در جنگل، خانه کوچکی دیده میشود. باد گرم، شاخ وبرک نخلها را نوازش میدهد و عطر گلهای گرمسیری را بهمراه می آورد. گاه و بیگاه، صداهای عجیب جانوران وحشی بگوش میرسد.
پنجره خانه کوچک روشن است. از فاصله نزدیکتر، هیکل مرد بلندقامتی که پشت میز نشسته است، دیده می شود. موهای سپید و پرپشت و آشفته بر پیشانی پرچین او فروریخته در میان انگشتان نیرومندش، قلم آهسته حرکت میکند. هنگامی که سر از روی کاغذ بر میدارد، فروغ دیدگان و زیبائی چهره اش آدمی را در شگفت می افکند. گاه گاه، بروی گربه بزرگی که در میان توده کاغذها بر میز نشسته است، با مهر و عطوفت لبخند میزند.
اثاثه اطاق، در نهایت سادگی است: یک تختخواب، یک صندلی، چند عکس و یک پیانوی کوچک بیرون در یک خوک فربه و یک بچه خوک خوابیده اند.
مرد، گاهی از پشت میز بر می خیزد؛ نگاهی بجنگل تاریک می افکند؛ با مهربانی بحیوانات مینگرد؛ و دوباره بنوشتن می نشیند. در این وقت شب، تنها او بیدار است و تا پاسی از شب نیز بیدار خواهد ماند. تنها در این ساعات، وقت او بخودش تعلق دارد. تنها در این ساعات، می تواند درباره عالم، درباره انسان و اسرار ابدیت بیاندیشد؛ و در خیال خود، نغماتی را که جانش را سرشار کرده، بشنود...