بنفشه سفید

یک کتاب متولد نمی‌شه. ذره ذره ذهنت رو پر می‌کنه. از کوچک‌ترین منفذ مغزت آنقدر آهسته و بی سروصدا وارد می‌شه که تو فقط یک روز که جلوی سیستم‌ات نشستی و داری به این فکر می‌کنی که دنیا چقدر خوبه و آدم‌های توش چقدر گند هستن، می‌بینی که نمی‌تونی به چیز دیگه‌ای فکر کنی جز نوشتن چیزی که تمام ذهنت رو پرکرده. این تنها کتابی از منه که قبل از به وجود اومدن اسم داشت و شاید اسمش بود که باعث شد به وجود بیاد. گل بنفشه سفید به معنی پیدا کردن راه خوشبختی است. راهی که همه دنبالش هستیم اما برای رسیدن به خوشبختی باید بدبختی رو دید، همون طور که راه بهشت از وسط جهنم می‌گذره.
اقلیت بودن آدم رو یا خرد می‌کنه یا مثل سنگ سرسخت. اقلیت که باشی یاد می‌گیری بمیری یا بمونی. وقتی موندن رو انتخاب می‌کنی باید مبارزه کنی. اقلیت بودن دیدگاهت رو برای همیشه به دنیا عوض می‌کنه. اقلیت که باشی راز بزرگت رو فقط می‌تونی پشت درهای اتاقت داد بزنی اما اینجا اتاق‌ها در ندارند.