تاریخ ادبی ایران - جلد 3 - از سعدی تا جامی

تاریخ ادبی ایران، کتابی در چهار مجلد از ۱۲۸۱ تا ۱۳۰۳ش/ ۱۹۰۲ تا ۱۹۲۴، درباره ادبیات فارسی و شرح احوال و آثار شاعران و نویسندگان ایرانی، تألیف ادوارد گرانویل براون، خاورشناس انگلیسی می‌باشد.
جلد سوم، (تاریخ ادبی ایران: عهد مغول) که در ۱۹۲۰ منتشر شد، از اواسط سده هفتم تا اوایل سده دهم را دربر می‌گیرد.
مؤلف در بخش نخست با استفاده از نوشته‌های مؤلفان و مورخان مسلمان ، مراسلات میان سلاطین مغول و امپراتوران ممالک غربی و گزارش‌های سیاحان و مبلّغان و سفیران مسیحی به شرح کشمکش‌های فرزندان و نوادگان هولاکو یا ایلخانان مغول با یکدیگر و بسط قدرت آنان در سراسر ایران ، و روابط‌شان با کشورهای اروپایی پرداخته است.
در فصل دوم تاریخ نگاران و جغرافیانویسان را معرفی کرده و از کتاب‌های مهم فارسی و عربی در این زمینه سخن گفته است.
مطالب این فصل، بویژه آنچه درباره آثار خواجه رشیدالدین فضل اللّه آمده، نسبت به زمان تألیف کتاب شایسته توجه و حایز اهمیت خاص است.
فصل سوم به بحث و نظر درباره شعر و ادب و آثار صوفیه در این دوران اختصاص دارد.
فصل چهارم شامل اوضاع و احوال تاریخی و سیاسی عصر تیمور و شرح لشکرکشی‌های خونبار او و براندازی حکومت‌های محلی بازمانده از دوران پیشین (جلایریان، مظفریان، آل کرت در شرق ایران) است.
فصل پنجم به بررسی احوال و آثار تاریخ‌نگاران و دانشمندان بزرگ این دوران اختصاص دارد.
در همین فصل، بررسی مجمل و مفیدی درباره فرقه حروفیه و گسترش آن و کتاب جاویدان کبیر و ارتباط بکتاشیه با این فرقه و تحقیقات در این باب دیده می‌شود.
فصل ششم تا فصل هشتم، که پایان این جلد است، تاریخ جانشینان تیمور و اوضاع علمی و ادبی این دوره را تا آغاز عصر صفوی شامل می‌شود.