گوژ

کله کتاب عزیز، نام نویسنده اشتباها لارین درج شده، درستش لاربن است. زندگی‌نامه مختصری از او که در اینترنت یافتم: قاسم رحیمیان مازندرانی که بعدها به قاسم لاربن شهرت یافت، به سال ۱۲۹۳ در شهر بابل به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایى و چند سالی از متوسطه را در زادگاهش گذراند و سپس به تهران آمد و آخرین سالهای متوسطه را در پایتخت گذراند. بعد از پایان متوسطه چند سالی را در خارج به تحصیل و تکمیل زبان فرانسه پرداخت. وقتی به ایران بازگشت فعالیت‎های گونااگونی را دنبال کرد، از جمله، مترجم در شرکت دخانیات، مترجم فرانسه شرکت الکا، و دبیر زبان فرانسه‏ در دبیرستان شاهپور بابل، مسئول روابط عمومی یکی از بانک‌ها و… د ر عرصه روزنامه نگاری نیز مدتی مدیریت روزنامه «جهان فردا» را برعهده داشت و همچنین روزنامه‎ای با عنوان «انتقاد روز» با همکاری یک کانون قرآنی در چهار صفحه از تاریخ ۲۶ تیرماه ۱۳۳۰ شمسی در شهر بابل منتشر می‎کرد، این روزنامه به واسطه انتقادهای بسیار شدیدی که از عباس اسلامی (وکیل دادگستری) و بعدها نماینده مردم بابل در مجلس شورای ملی، بیش از چند شماره دوام نیاورد و از انتشار آن جلوگیری شد.
در سال ۱۳۲۹ شهردار بابل بود و در سالهای پس از کودتای ۲۸ مرداد به دلیل حمایت از دکتر مصدق و تبلیغات برای او دستگیر و برای مدتی زندانی شد. قاسم لاربن خوشبختانه فعلا در قید حیات است. آثار قاسم لاربن لاربن در دوحوزه شعر و ادبیات داستانی آثاری را منتشر کرده است که آثار داستانی اوعبارتند از: من و تو (۱۳۱۶)، لات ( دوجلدی، ۱۳۲۶)، رازها(؟)، زن مست(۱۳۲۶)، عشق و سیاست یا سقوط یک استاد(۱۳۲۸)، مردک(۱۳۴۱)، گودال(۱۳۴۳)، جاده‎های بریده(مجموعه داستان، ۱۳۵۰)، گره کور(۱۳۵۰)، گوژ(۱۳۶۸)، پرندگان بی‎لانه(۱۳۷۸)، پرتگاه(۱۳۸۰)، باد ولگرد(۱۳۸۱)، نات تلخ(۱۳۸۲)، جرقه‎ای در تاریکی(۱۳۸۷)، شکوفه‎های رنج(۱۳۸۷).
مجموعه شعرهای سرود سحر، ایرج و هوبره، یکصد و یک رباعی(۱۳۸۶) و روز بی آفتاب(۱۳۸۷) دربر گیرنده اشعاری است که لاربن در طول سالهای طولانی فعالیتش سرورده است.
در فیس‌بوک نوشته‌اند که در سوم مهر ۱۳۹۱ درگذشته است.
فقط این کتاب‌ها را که می‌بینم دلم می‌سوزد که هیچ‌کس روی ادبیات داستانی معاصر ایران تحقیق جامعی انجام نداده است.
ممنون از کله کتاب