پاریس - تهران: سینمای عباس کیارستمی

کتاب مبتنی بر ۸ فصل است که با تیترهایی موضوعات مختلف را در سینمای کیارستمی بررسی می‌کند.
بخش نخست کتاب سعی بر این پرسش دارد که « از کجا باید به سینما کیارستمی نگریست؟» پرسش بنیادینی که به مثابه چراغ راه قرار است مسیر را برای خواننده مشخص کند.
فصل دوم به بحث درباره موضع یا موضوع آثار کیارستمی می‌پردازد.
فصل سوم به بحث درباره طبیعت در آثار کیارستمی می‌پردازد.
فصل چهارم یکی از بحث برانگیز ترین فصول کتاب است. عنوان « خنثی بودن و دیگر هیچ» نمایانگر وجوه انتقادی فراوانی است که بر سینمای کیارستمی خواهد رفت.
فصل پنجم با عنوان « در غیب زن و حضور کودک» با بحث مراد فرهادپور آغاز می‌شود.
فصل ششم کتاب به بحث درباره فقدان تکنیک در سینمای کیارستمی می‌پردازد.
فصل هفتم با عنوان « فرم به مثابه ایدئولوژی» خود ملغمه بحث‌های مازیار اسلامی را کامل می‌کند.
فصل هشتم فصل به بار نشستن نظریه انتقادی است که گفت و گو کنندگان برای آن در طول کتاب لحظه شماری می‌کردند. اسلامی و فرهادپور هر دو جشنواره‌ها و فستیوال‌ها را به مراکز قدرت سرمایه متهم می‌کنند که با شرایط خاصی که وضع می‌کنند نبض هنر را در اختیار خود می‌گیرند.