هیولا
امتیاز دهید
نویسنده:
آر. ال. استاین
مترجم:
شهره نورصالحی
امتیاز دهید
خانم ماآرف از پشت میزش آمد بیرون پاهای برهنه و خیسش روی موکت شلپ شلپ می کرد، چند بار دور من چرخید و با چشم های قهوه ای اش مرا با اشتها بر انداز کرد. شکمش با صدای بلند، با صدایی شبیه خالی شدن وان حمام قارو قور کرد و مرا از جا پراند.
ـ شما نباید این کارو بکنید... این کار انسانی نیست...
خانم ماارف گفت :من که انسان نیستم هیولام
ـ شما نباید این کارو بکنید... این کار انسانی نیست...
خانم ماارف گفت :من که انسان نیستم هیولام
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی هیولا
نلو.بمون . تولوخودا بموووووووووون.
یه ذره در گیر شین.
از قدیم گفتن:
اگر دیدی جوانی بر صندلی کامپیوترش تکیه کرده...
بدان خود در گیری داشته و گریه کرده...
:)):)):)):)):)):)):)):)):)):)):)):)):)):)):))
حرفش عملی شد:)):)):))
بگو :حق با توئه
:)):)):)):)):)):)):)):)):)):))
ای خدا من به تو چی بگم بیتا؟:)):)):)):))
-من میگم استاین خوبه.
-تو غلط می کنی دارن خوبه.
-خونه ما استاینه.
-آسمون دارنه.
بعدی...
:)):)):))
هیچی زده به سرمون یکم شلوغ کنیم