آیین سخنوری
امتیاز دهید
نویسنده:
محمدعلی فروغی
امتیاز دهید
آیین سُخَنْوَری، کتابى درباره سخنوری و فن خطابه و شیوه‌های آن، همراه با گزیده‌ای از خطابه‌های سخنوران مشهور جهان به زبان پارسى، نوشتة سیاستمدار و دانشمند معاصر ایران محمدعلى فروغى (1256-1321ش). این کتاب در 2 جلد است: جلد نخستین در 4 مقاله است و مؤلف آن به بیان کلیاتى دربارة فن خطابه و مراحل و اقسام و شرایط آن‌پرداخته است. نویسنده‌در این‌جلد، سخنوری‌را به‌مشاوره‌ای یا سیاسى، مشاجره‌ای یا قضایى، نمایشى یا تشریفاتى، علمى و منبری تقسیم کرده و دربارة هر یک از این اقسام و چگونگى آن به تفصیل سخن گفته است. 3 قسم اول اقسامى است که در کتاب خطابة ارسطو و آثار پیروان او دربارة آنها بحث شده و قسم چهارم (علمى) و پنجم (منبری) را او خود بر این اقسام افزوده است. وی با احاطه‌ای که بر آثار ادبى و فلسفى اروپایى، اسلامى و ایرانى داشته، به خوبى از عهدة تبیین نظریات خود بر آمده و در مواردی نیز برای توضیح مقاصد خود از اشعار سرایندگان پارسى زبان دلیل و شاهد آورده است.
موضوع جلد دوم تاریخ سخنوری در اروپاست. نویسنده بحث خود را از بررسى سخنوری در یونان قدیم آغاز کرده و پس از شرحى دربارة سخنوری در روم قدیم و در میان آبای مسیحى، رشتة بحث را به اروپای قرون وسطى و جدید کشانده است و در ذیل هر فصل نمونه‌هایى از خطابه‌های سخنوران مشهور تاریخ اروپا، همچون دموستنس1، سیسرون2، بوسوئه3، فنلون4 و چند تن دیگر از خطیبان مغرب زمین افزوده است. آیین سخنوری در موضوع خود یکى از کتابهای سودمند زبان پارسى است و خواننده را با سیر و تحول این فن در اروپا آشنا مى‌کند، ولى در فصول مربوط به فن سخنوری در اروپای جدید تقریباً تنها از سخنوران فرانسه گفت و گو کرده و از کشورهای دیگر مغرب زمین ذکری به میان نیاورده است. دربارة سخنوران ملتهای شرقى و اسلامى نیز جز اشاراتى کوتاه چیزی در این کتاب دیده نمى‌شود و نویسنده خود بدین کمبود معترف است (2/261). نثر کتاب همانند سایر آثار محمدعلى فروغى، فصیح و روشن و از نمونه‌های خوب فارسى نویسى جدید و معاصر به شمار مى‌رود.
جلد اول این کتاب در 1316ش به سرمایة وزارت معارف وقت و جلد دوم در 1318ش در تهران به چاپ رسیده و پس از آن نیز چند بار دیگر در تهران تجدید چاپ شده است.
موضوع جلد دوم تاریخ سخنوری در اروپاست. نویسنده بحث خود را از بررسى سخنوری در یونان قدیم آغاز کرده و پس از شرحى دربارة سخنوری در روم قدیم و در میان آبای مسیحى، رشتة بحث را به اروپای قرون وسطى و جدید کشانده است و در ذیل هر فصل نمونه‌هایى از خطابه‌های سخنوران مشهور تاریخ اروپا، همچون دموستنس1، سیسرون2، بوسوئه3، فنلون4 و چند تن دیگر از خطیبان مغرب زمین افزوده است. آیین سخنوری در موضوع خود یکى از کتابهای سودمند زبان پارسى است و خواننده را با سیر و تحول این فن در اروپا آشنا مى‌کند، ولى در فصول مربوط به فن سخنوری در اروپای جدید تقریباً تنها از سخنوران فرانسه گفت و گو کرده و از کشورهای دیگر مغرب زمین ذکری به میان نیاورده است. دربارة سخنوران ملتهای شرقى و اسلامى نیز جز اشاراتى کوتاه چیزی در این کتاب دیده نمى‌شود و نویسنده خود بدین کمبود معترف است (2/261). نثر کتاب همانند سایر آثار محمدعلى فروغى، فصیح و روشن و از نمونه‌های خوب فارسى نویسى جدید و معاصر به شمار مى‌رود.
جلد اول این کتاب در 1316ش به سرمایة وزارت معارف وقت و جلد دوم در 1318ش در تهران به چاپ رسیده و پس از آن نیز چند بار دیگر در تهران تجدید چاپ شده است.
آپلود شده توسط:
Chair
1392/06/08
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی آیین سخنوری
برای پی ریزی جامعه ای بکوشیم که در آن جای کشیش در کلیسای خودش باشد و جای دولت در مراکز کار خودش، نه حکومت در موعظه مذهبی کشیشان دخالت کند و نه مذهب به بودجه و سیاست دولت کاری داشته باشد.
برای پی ریزی جامعه ای بکوشیم که در آن، همچنان که قرن گذشته ما قرن اعلام تساوی حقوق مردان بود، قرن حاضر ما قرن اعلام برابری کامل حقوقی زنان با مردان باشد.
برای پی ریزی جامعه ای بکوشیم که در آن آموزش عمومی و رایگان، از دبستان گرفته تا کلژدوفرانس، همه جا راه را به یکسان بر استعدادها و آمادگی ها بگشاید. هرجا که فکری باشد کتابی نیز باشد. نه یک روستایی بی دبستان باشد، نه یک شهر بی دبیرستان، نه یک شهرستان بی دبیرستان،و همه اینها زیر نظر و مسئولیت حکومت لائیک، حکومت کاملا لائیک ،حکومتی منحصرا لائیک باشد.
برای پی ریزی جامعه ای بکوشیم که در آن بلای ویرانگری بنام گرسنگی جایی نداشته باشد. شما قانونگزاران، از من بشنوید که فقر آفت یک طبقه نیست، بلای همه جامعه است. رنج فقر تنها رنج یک فقیر نیست، ویرانی یک اجتماع است. احتضار طولانی فقیر است که مرگ حاد توانگر را به دنبال میاورد. فقر بدترین دشمن نظم و قانون است. فقر نیز، همانند جهل، شبی تاریک است که الزاما می باید سپیده ای بامدادی در پی داشته باشد.
ویکتور هوگو، سخنرانی در مجمع قانون گزاری فرانسه ؛ 15 ژانویه 1850
ویکتور هوگو در مجلس فرانسه را مطالعه کنند
انگار همین دیروز بوده !
سلام و احترام
ازمسئولان کشور متظاهر و بسـیار خوش برخورد و خوش محاوره و مردانه اند، اما در عمل، مستی از میل مفرط به زر و سیم و حفظ مقام، مانع از عمل به قول و فعلشـان می شود و متوجّه نیستند
زهد فروشی و بدفعلی و بدعهدی، موجب سقوط و از دست دادن همه چیز آنان می شود، زیرا مردم خر نیستند
ای زاهِدِ مغرور چه شد کاین دَرِ رحمت
بر روی همه بَسته و بَر روی تو باز است
بر خواریِ ما خنده مَزَن اِی که عزیزی
کاین عشق به هر گام بسی شیب و فراز است
اما لفظ و عبارت باید فصیح باشد و هرچند این مبحث مربوط به علم ادب است به واسطه غایت اهمیتش نمی توانیم از ذکر و اصول آن خودداری کنیم. فصاحت چه در لفظ مفرد و چه در عبارت مرکب شرط اولش خالی بودن از تظاهر است و شرط دوم درست و بی غلط بودن و موافقت با قواعد زبان و استعمال فصحا و شرط سوم اینکه لفظ معنی را به درستی برساند و شرط چهارم دور بودن از غرابت و شرط پنجم خالی بودن از پیچیدگی و تعقید…