EFA نازنین
اکنون در فرانسه دیگر کسی خواستار بازگشت پادشاهی نه بوربون و نه بناپارت نیست و پرونده تاج و تخت در ایتالیا هم بسته شده است اما آیا ریاست جمهوری در کشور چون روسیه با جایگاه تزار تفاوت چندانی دارد؟
هدف شیوه کشورداری است وگرنه دیگر آشکار هویداست جمهوری هایی که عناوین دموکراتیک و خلقی را به یدک می کشیدند چه بر سر شهروندان خود آورده و در نهایت فرجام آنها چه شد؟
حال با تمامی تجارب ما ایرانیان باید یک حکومت خلقی را به راهبری عده ای از سینه چاکان حقوق کارگر و کشاورز تحمل نماییم که هیچ شناختی از روحیه و فرهنگ جامعه کارگر و بویژه کشاورز سنتی ندارند.
آیا پس از کامبوج و آلبانی و کره شمالی ایران نیز باید مانند موش آزمایشگاهی استکهلم نشینان گردد؟
اگر شیوه حکومت خلقی تا این اندازه شیرین است چرا نخست دودمان برنادوت سوئد را سرنگون نمی نمایند؟ سوسیالیسم و برقراری سیستم کارآمد تامین اجتمایی هیچ وجه اشتراکی با نوکر حلقه به گوش برادر بزرگ تر بودن و حمام خون براه انداختن ندارد.
با عرض سلام و درود خدمت کاربر همیشه در صحنه و یگانه مدافع ایران و سوپر من ایران زمین!
هیرکان گرامی ضمن تایید سخنان شما بجز در مورد پادشاهی باید عرض کنم شرایط کشورهایی چون اسپانیا و بلژیک و بریتانیا و سوئد با کشور ما فرق دارد،تاریخ پادشاهی در کشور ما گذشته است و حتی جناب آقای رضا پهلوی هم به خوبی به این امر واقف اند و بارها گفته اند که شکل نظام برای من مهم نیست بلکه محتوی نظام برایم مهم است،یعنی نه سلطنت مشروطه و نه جمهوری بلکه محتوای لیبرال دمکرات آن برای ایشان اهمیت دارد و صد البته بسیار اندیشه ای زیبا و قابل تمجید است.حالا این وسط افرادی که کاسه داغ تر از آش هستند همانند سعید سکویی که کارش داد و بی داد راه انداختن جلوی تلوزیون ایران آریایی است چه می گویند ما مانده ایم!
نقل قولی از آقای بهرام مشیری بد نیست: ایشون می فرمودند که مدتی پیش با سلطنت طلبی صحبت می کردم و به اینهمه دروغ و تحریف و جعل از سوی سلطنت طلبان اعتراض می کردم شخص سلطنت طلب در پاسخ گفت: مگر فلانی با مردم فریبی روی کار نیامد ما هم با همان روش روی کار خواهیم آمد.
به راستی جناب هیرکان از این سلطنت طلبان امثال سکویی چیزی جز مردم فریبی و با عرض معذرت عربده کشی دیده نمی شود. هرچند حکم امثال آقای داریوش همایون جداست با اینکه باز با ایشون هم نظرات مخالف بسیار دارم.
و جالب تر اینکه در بین خود سلطنت طلبان جنگ و دعواست یکی مشروطه می خواهد مانند داریوش همایون که دار فانی را وداع گفتند ایشون هرچند بد و خوب پهلوی را می گفتند و یکی هم سلطنت مطلقه می خواهد و سنگ شاه و رضا پهلوی و رضا شاه را به سینه می زند مانند سعید سکویی.
باز ناگفته نماند معتدل ترین سلطنت طلبان داریوش همایون بود که عضو حذب سومکا(حزب نازی ایران) بود حالا امثال سکویی ببینید چه موجوداتی هستند.
اونهایی که در مورد لنین نظر منفی دارن در خصوص دیکتاتوری های مذهبی و یا امپریالیستی چرا سکوت می کنند اگر وجدانی دارید اونها رو هم نقد کنید
هنگامی که مدعیان مبارز برای دست یابی به حقوق خلق قهرمان که حتی یک سال هم سابقه کار و برخورد با جامعه کارگری ایران را نداشته پس از قربانی کردن جان های بسیاری با فرار از کشور نه در کوبا و کشور برادر بزرگ و کره شمالی بلکه در آلمان و هلند و بریتانیا و سوئد تخته پوست پهن کرده و با وجود بهره مندی از حقوقی که از مالیات ناشی از کوشش مردمان همان کشور ها بدست می آید مدام در حال ایجاد جمهوری دموکراتیک خلقی و گاهی تجزیه ایران می باشند گمان ندارم جایی برای نقد سیستم های کاپیتالیستی برجای گذاشته اند.
اگر اهل عمل هستند چرا دست به سرنگونی دودمان های پادشاهی بریتانیا, سوئد و هلند نمی زنند و مردم و شهروندان دوستدار آن شیوه کشورداری را مجذوب افکار خلقی خویش نمی نمایند؟
ظریفی در خواب با جناب مارکس روبرو شد و پس از گپ و گفتگو از او پرسید که مولانا چرا ایده پیشروی جامعه کارگری و پرولتریایی را نه در المان صنعتی بلکه در روسیه دارای بدنه کشاورزی پیاده نمودید؟
لپ های جناب مارکس سرخ شد و سپس با شکر خندی فرمود:
"آخر می دانید, داروهای جدید را اول روی حیوانات آزمایشگاهی امتحان می کنند!"
جناب vilorik79
جامعه ایران موش آزمایشگاهی نیست که تخته پوست پهن کنندگان در کشور های امپریالیستی و چپی های بازنشسته و توابان توده ای بار دیگر برای او یک جامعه بدون طبقه و اقتصاد توحیدی برنامه ریزی نمایند.
دیگر دم خط یک وجبی و عینک ته استکانی و سبیل های بناگوشدر رفته و شلوار دمپا گشاد و سخن از زندان خلق های گرفتار زنجیر در کشوری موهوم بنام ایران گفتن خریداری ندارد.
طوریکه از نوشته های لنین مشخص است هیچ ایده یا تفکری مخالف ایده خود را برنمیتابد ،در شعار دادن بسیار استاد است ولی در عمل و قدرت فاجعه افرین شدند .قبل از قدرت دست یاری بسوی مردم حتی مذهبیون متعصب دراز میکند بعد از قدرت فقط افراد حزبی یا کمونیست حق حیات دارنند
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی سوسیالیسم و دین
اکنون در فرانسه دیگر کسی خواستار بازگشت پادشاهی نه بوربون و نه بناپارت نیست و پرونده تاج و تخت در ایتالیا هم بسته شده است اما آیا ریاست جمهوری در کشور چون روسیه با جایگاه تزار تفاوت چندانی دارد؟
هدف شیوه کشورداری است وگرنه دیگر آشکار هویداست جمهوری هایی که عناوین دموکراتیک و خلقی را به یدک می کشیدند چه بر سر شهروندان خود آورده و در نهایت فرجام آنها چه شد؟
حال با تمامی تجارب ما ایرانیان باید یک حکومت خلقی را به راهبری عده ای از سینه چاکان حقوق کارگر و کشاورز تحمل نماییم که هیچ شناختی از روحیه و فرهنگ جامعه کارگر و بویژه کشاورز سنتی ندارند.
آیا پس از کامبوج و آلبانی و کره شمالی ایران نیز باید مانند موش آزمایشگاهی استکهلم نشینان گردد؟
اگر شیوه حکومت خلقی تا این اندازه شیرین است چرا نخست دودمان برنادوت سوئد را سرنگون نمی نمایند؟
سوسیالیسم و برقراری سیستم کارآمد تامین اجتمایی هیچ وجه اشتراکی با نوکر حلقه به گوش برادر بزرگ تر بودن و حمام خون براه انداختن ندارد.
هیرکان گرامی ضمن تایید سخنان شما بجز در مورد پادشاهی باید عرض کنم شرایط کشورهایی چون اسپانیا و بلژیک و بریتانیا و سوئد با کشور ما فرق دارد،تاریخ پادشاهی در کشور ما گذشته است و حتی جناب آقای رضا پهلوی هم به خوبی به این امر واقف اند و بارها گفته اند که شکل نظام برای من مهم نیست بلکه محتوی نظام برایم مهم است،یعنی نه سلطنت مشروطه و نه جمهوری بلکه محتوای لیبرال دمکرات آن برای ایشان اهمیت دارد و صد البته بسیار اندیشه ای زیبا و قابل تمجید است.حالا این وسط افرادی که کاسه داغ تر از آش هستند همانند سعید سکویی که کارش داد و بی داد راه انداختن جلوی تلوزیون ایران آریایی است چه می گویند ما مانده ایم!
نقل قولی از آقای بهرام مشیری بد نیست: ایشون می فرمودند که مدتی پیش با سلطنت طلبی صحبت می کردم و به اینهمه دروغ و تحریف و جعل از سوی سلطنت طلبان اعتراض می کردم شخص سلطنت طلب در پاسخ گفت: مگر فلانی با مردم فریبی روی کار نیامد ما هم با همان روش روی کار خواهیم آمد.
به راستی جناب هیرکان از این سلطنت طلبان امثال سکویی چیزی جز مردم فریبی و با عرض معذرت عربده کشی دیده نمی شود. هرچند حکم امثال آقای داریوش همایون جداست با اینکه باز با ایشون هم نظرات مخالف بسیار دارم.
و جالب تر اینکه در بین خود سلطنت طلبان جنگ و دعواست یکی مشروطه می خواهد مانند داریوش همایون که دار فانی را وداع گفتند ایشون هرچند بد و خوب پهلوی را می گفتند و یکی هم سلطنت مطلقه می خواهد و سنگ شاه و رضا پهلوی و رضا شاه را به سینه می زند مانند سعید سکویی.
باز ناگفته نماند معتدل ترین سلطنت طلبان داریوش همایون بود که عضو حذب سومکا(حزب نازی ایران) بود حالا امثال سکویی ببینید چه موجوداتی هستند.
هنگامی که مدعیان مبارز برای دست یابی به حقوق خلق قهرمان که حتی یک سال هم سابقه کار و برخورد با جامعه کارگری ایران را نداشته پس از قربانی کردن جان های بسیاری با فرار از کشور نه در کوبا و کشور برادر بزرگ و کره شمالی بلکه در آلمان و هلند و بریتانیا و سوئد تخته پوست پهن کرده و با وجود بهره مندی از حقوقی که از مالیات ناشی از کوشش مردمان همان کشور ها بدست می آید مدام در حال ایجاد جمهوری دموکراتیک خلقی و گاهی تجزیه ایران می باشند گمان ندارم جایی برای نقد سیستم های کاپیتالیستی برجای گذاشته اند.
اگر اهل عمل هستند چرا دست به سرنگونی دودمان های پادشاهی بریتانیا, سوئد و هلند نمی زنند و مردم و شهروندان دوستدار آن شیوه کشورداری را مجذوب افکار خلقی خویش نمی نمایند؟
ظریفی در خواب با جناب مارکس روبرو شد و پس از گپ و گفتگو از او پرسید که مولانا چرا ایده پیشروی جامعه کارگری و پرولتریایی را نه در المان صنعتی بلکه در روسیه دارای بدنه کشاورزی پیاده نمودید؟
لپ های جناب مارکس سرخ شد و سپس با شکر خندی فرمود:
"آخر می دانید, داروهای جدید را اول روی حیوانات آزمایشگاهی امتحان می کنند!"
جناب vilorik79
جامعه ایران موش آزمایشگاهی نیست که تخته پوست پهن کنندگان در کشور های امپریالیستی و چپی های بازنشسته و توابان توده ای بار دیگر برای او یک جامعه بدون طبقه و اقتصاد توحیدی برنامه ریزی نمایند.
دیگر دم خط یک وجبی و عینک ته استکانی و سبیل های بناگوشدر رفته و شلوار دمپا گشاد و سخن از زندان خلق های گرفتار زنجیر در کشوری موهوم بنام ایران گفتن خریداری ندارد.
جاي تأمل دارد.