خنده

خنده یک اثر فلسفی به معنای اخص آن نیست. در آن از هستی، واقعیت، حقیقت و سایر قضایای فلسفی خاص گفت وگو نمی شود. تتبعی است درباره ی خنده و خندیدن چرا می خندیم؟ به چه میخندیم؟ چرا چیزی، حرکتی، شکلی حالتی، وضعیتی و... ما را به خنده می اندازد؟ وجوه مشترک اینها چیست؟ آیا خنده هدف اجتماعی دارد؟ بسیاری از منتقدان و صاحب نظران این کتاب کوچک را جالب ترین و بدیع ترین کار برگسون می دانند. اگرچه بسیاری از فیلسوفان و اندیشه مندان درباره خنده پژوهش کرده اند و مطالبی هم نگاشته اند، اما نه پیش و نه پس از او یک اثر مستقل، آن هم با این دید عمیق و فیلسوفانه در این باره نوشته نشده است. بسیاری از نظریه های برگسون را می توان نپذیرفت بسیار بر آن افزود با تکانی از آن را تغییر داد برگسون خود این را پذیرفته است اما بیشک نمی توان کار او را دست کم گرفت خواندن این کتاب نه تنها برای همگان دلپذیر و سرگرم کننده است و کنجکاوی انسان را ارضا میکند، بلکه راهنمای کم نظیری است برای تمام کسانی که دست اندرکار هنر کمیک و کمدی اند: نمایشنامه نویسان بازیگران تآتر، هنرپیشگان سینما، فکاهی نویسان طنز پردازان لطیفه گویان و سرانجام تمام هنرمندان از این کتاب بسیار چیزها خواهند آموخت که در کار آنها موثر خواهد.
افتاد.