موریانه ها و چشمه

می چرخد و می نالد
باد نامرئی
بر قله ی کوهستان ناشناس
تازیانه ی کویر
آغشته از نمک
هوا را می شکافد
جغرافیای مکرر تبعید
در سکسکه ی نرم ساعت ها
به خواب رفته است
حافظه ی درخت توت
در قژ قژ پایان ناپذیر هاضمه ی ابریشم
از چین تا ونیز را ورق می زند
و انقلاب سایه ها
در دگردیسی آرام پیله ی سرگردان
به کار تفکیک و ترکیب خویش مشغول است
راستی چه نیازی به تناسخ است
وقتی ، در همین پیله ،
کرم می تواند پروانه شود ؟