المراقبات
امتیاز دهید
نویسنده:
میرزا جواد ملکی تبریزی
مترجم:
ابراهیم محدث
امتیاز دهید
المراقبات یا "اعمال السنة" یکی از تالیفات گرانسنگ آیت حق و عرفان مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی است که آن را به راه و روش سلف صالح و عظمای اصحاب امامیه تالیف نموده و از احادیث صحیح و گهر بار ائمه علیهم السلام، ادعیه و اوراد مخصوص به ایام و لیالی و ماه و سال از منابع موثق در آن گردآوری نموده است.
جایگاه کتاب المراقبات در نزد ارباب باطن بسیار رفیع است. علامه طباطبائی مفسر کبیر قرآن، درباره این کتاب تقریظی دارند که در آن به‌شان و جایگاه این اثر گرانمایه اشاره می کنند. سطوری از تقریظ ایشان بر این کتاب اینگونه است: "این چند سطر که بر کتاب "اعمال السنة" تالیف حجت و آیت الهی، مرحوم حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی –قدس الله روحه – می نویسم، قصد ستایش این کتاب گرانسنگ و گرانقدر یا تعریف و توصیف مولف بزرگوار آنرا ندارم. چرا که این کتاب دریایی است پر از مروارید که در پیمانه نگنجد و نویسنده آن بدون شک الگوی بلند مرتبه و والا مقامی است که قدر و ارزشش با مقیاس قابل انداازه گیری نیست و همین عذر خواهی موجه کافی است و نا امیدی از دستیابی ما به هدف و رسیدن به مقصود، برای راحتی عذر خوبی است و ما را کفایت می کند.....
بیشتر
جایگاه کتاب المراقبات در نزد ارباب باطن بسیار رفیع است. علامه طباطبائی مفسر کبیر قرآن، درباره این کتاب تقریظی دارند که در آن به‌شان و جایگاه این اثر گرانمایه اشاره می کنند. سطوری از تقریظ ایشان بر این کتاب اینگونه است: "این چند سطر که بر کتاب "اعمال السنة" تالیف حجت و آیت الهی، مرحوم حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی –قدس الله روحه – می نویسم، قصد ستایش این کتاب گرانسنگ و گرانقدر یا تعریف و توصیف مولف بزرگوار آنرا ندارم. چرا که این کتاب دریایی است پر از مروارید که در پیمانه نگنجد و نویسنده آن بدون شک الگوی بلند مرتبه و والا مقامی است که قدر و ارزشش با مقیاس قابل انداازه گیری نیست و همین عذر خواهی موجه کافی است و نا امیدی از دستیابی ما به هدف و رسیدن به مقصود، برای راحتی عذر خوبی است و ما را کفایت می کند.....
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی المراقبات
و نیز فرمودند : "گرسنگی بکشید و بر بدنهایتان سخت بگیرید شاید*دلهایتان *خداوند متعال را ببیند "....
در حدیث معراج خداوند پرسید : ای احمد ! ایا اثار روزه را می دانی ؟ پاسخ داد : خیر . خداوند فرمود :نتیجه روزه *کم خوری و کم گویی* است و آن *حکمت* را به ارمغان می آورد و حکمت *معرفت* را در پی دارد و معرفت *یقین* را . و وقتی که بنده ای به یقین رسید باکی ندارد که چگونه روزگار را سپری بکند . در سختی یا اسانی و این مقام خوشنودهاست .و هرکس طبق خوشنودی من رفتار کند
سه خصلت را به او می دهم :
"شکری که نادانی همراه آن نباشد ".
"یادی که فراموشی نداشته باشد ".
"و دوستیی که دوسنی من را بر دوستی افریدگانم ترجیح ندهد" .
هنگامی که او مرا دوست داشت من هم او را دوست خواهم داشت . دوستی او در دل بندگانم انداخته و* چشم قلب* او را به عظمت جلالم می گشایم و علم افریدگانم را از او پنهان نمی دارم
در تاریکی شب و روشنایی روز با او مناجات می کنم تا ان جا که سخن گفتن و هم نشینی او با بندگانم قطع شود و کلام خود و فرشتگانم را به گوش او می رسانم و اسراری را که از بندگانم پنهان کرده ام برای او اشکار می کنم ...
عقل او را غرق در شناخت خود کرده و درک او را بالا می برم ...*مرگ* را بر او آسان می کنم ..تا وارد *بهشت* شود ..وقتی که ملک الموت او را ملاقات کند به او می گوید :"خوشا به حالت !...خوشا به حالت! ...*خداوند* مشتاق توست .."
خداوند می گوید :"این بهشت من است ..در ان بخرام و خوش باش ...و در همسایگی ام ساکن شو .."
روح انسان می گوید :"خدایا خود را به من شناساندی و با این شناخت از جمیع آفریدگانت بی نیاز شدم ....قسم به *عزت و جلالت* اگر خوشنودی تو در این است که قطعه قطعه شده یا هفتاد بار به بدترین شکل کشته شوم خوشنودی تو برای من دوست داشتنی تر است ...
ان گاه خدای متعال می فرماید :"به *عزت و جلالم * سوگند هیچگاه مانعی بین خود و تو قرار نمی دهم ...تا هروقت خواسته باشی بر من وارد شوی که با *دوستان خود * چنین کنم .......
حد تکمیل فکر عالم مثال که بعد از آن وقت محو صورت است آن است که یا باید خود به خود ملتفت شده عیانا حقیقت مطلب را ببینید، یا آن قدر فکر بکند که از علمیت گذشته عیان بشود آن وقت محو موهومات کرده در عدم فکر بکند تا اینکه از طرف حقیقت خودش تجلى بکند.
برای سالک صادق که در پی رسیدن به حق است این جملات مرحوم ملکی، خمری است بی خمار که بی گمان او را رهنمون میکند به کوی یار...
خدایش بیامرزاد
خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی ممنون خیلی وقت بود دنبالش بودم ولی پیداش نمی کردم ...
یعنی حیاتبخش بود... و هست!
تعارف که نداریم،آثار عرفانی و اخلاقی زیاد دیدم،اما آثار این مرد،اصلا از سنخ دیگری است...مست می کند آدم را...
گفتارش تازیانه ی سلوک است...چی بگم وقتی علامه طباطبایی در مقدمه ی این کتاب و نویسنده عظیمش می نویسد:
این کتاب و رساله ی دیگر این مرد به نام «لقاء الله» اصلا سوزاننده هستند...
حکایت می کنند،که شبها از خواب برمی خاست،و هنگامی که شوریده بود و داشت با یارش مناجات می کرد،زیر لب این بیت را ترنم می کرد:
گر بشکافند سراپای من
جز تو نیابند در اعضای من
کسانی که در درس اخلاقش حاضر بودند،نقل می کنند،که کافی بود با نفَسَش تنها یک جمله بگوید،مثلا اینکه مرگ نزدیک است . . .
صدای فغان و گریستن مردم بیداد می کرد آنجا را...
و اغلب در قنوتش این بیت را می خواند:
زآن پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده ی گلگون،خراب کن . . .
سپاس محسن عزیز،که این یگانه کتاب را در عرصه ی عرفان و اخلاق به گنجینه ی کتابناک افزودی.