خاطرات یک شورشی ایرانی

خاطرات یک شورشی ایرانی اثری است در ادامه کتابهای دیگری که درست در همین زمینه و باهدف افشاگری در باره ماهیت سازمان مجاهدین خلق طی سالهای اخیر نوشته شده است.
نویسنده این اثر مسعود بنی صدر عموزاده ابوالحسن بنی صدر است که طی سالها همکاری با مجاهدین خلق آن هم در رده های بسیار بالا ایمان کامل به این گروه داشته و با تمام توان نیروی خود را صرف اهداف سازمان کرده است.
این کتاب که اصل آن در بیش از یک هزار و سیصد صفحه بوده توسط ناشر انگلیسی به یک سوم تقلیل یافته و فارسی شده آن توسط فرهاد مهدوی و توسط انتشارات خاوران در فرانسه چاپ شده است.
نویسنده که به دلایل مختلف و به خصوص دلبستگی خاصش به خط مسعود - مریم نزدیکترین ارتباط را با سران سازمان داشته پس از دو دهه همکاری و در واقع فداکاری برای سازمان و با کوله باری تجربه تلاش کرده است که داستان زندگی و سیاسی اش را برای دو فرزندش و دیگر جوانان ایرانی بنگارد.
وی در بخش های نخستین کتاب روی زندگی خود از تولد تا زمان پیوستنش به سازمان به تفصیل صحبت کرده و تلاش کرده است تا افکار و اندیشه های خود را در آن دوران به خوبی بازگو کند
پس از به آشنایی خود با سازمان پرداخته و طی آن مراحلی را که برای ترقی طی کرده یک یک بیان کرده است. این ماجرا تا رفتن وی به عراق ادامه می یابد. شرحی طولانی در باره انقلاب ایدئولوژیک اول در سال 64 و بعد از آن عملیات فروغ جاویدان در سال 67 بسیار ریز و شیرین بیان شده است. وی از سر خوش شانسی در همان ابتدای عملیات مجروح شده وبه پشت جبهه بازگردانده می شود. از نظر وی این عملیات ضربه بزرگی به اعتماد موجود در سازمان زد..
طی سالهای بعد وی برای مدتهای مدید نماینده سازمان و شورای مقاومت در اروپاو امریکا بوده و از این جهت اطلاعات بسیار با ارزشی از دیپلماسی سازمان برای جذب سیاستمداران امریکایی و اروپایی به دست می دهد. شرح دریوزگی های سازمان هم در آن دیار در همین بخش ها آمده است..
دا ستان وی از انقلاب دوم ایدئولوژیک که مجبور کردن افراد به طلاق دادن همسرانشان است بسیار دلپذیر و خواندنی نوشته شده است.
مهم ترین بخش های کتاب رفتارهای مالیخولیایی سران سازمان برای تحت فشار گذاشتن افراد برای اعتراف به اشتباهات و خطاهاست که صدها باار سخت گیرانه تر از اعتراف در حضور کشیشان مسیحی است.
این عنصر فداکار پس ازدو دهه همکاری بالاخره کاسه صبرش لبریز می شود و از سازمان جدا شده و به سراغ کار و زندگیش می رود و پرونده فعالیت های سیاسی خود را برای همیشه می بندد.
این کتاب مانند کارهای سبحانی (روزهای تاریک بغداد) و دیگران حکایتی است از سازمانی با عقاید و رفتارهای شگفتی که انسان تصور می کند مربوط به الموتیان پنجم و ششم هجری است. انسان در شگفت می ماند که این پدیده چگونه در قرن بیستم در این نقطه برآمده و اینچنین نسلی را با شعارهای عجیب و غریب برای بیش از دو دهه اسیر کوه و بیابان کرده و در اختیارصدام و غیره گذاشته است. کسی که قرار بود در سال اخیر همکاری اش با سازمان کتابی در باره بریده ها بنویسد کارش به جایی رسید که خودش برید و کتابی در باره علت بریدگی اش از سازمان نوشت.
بر اساس نوشته های وی سازمان و شخص مریم و رجوی تا آخرین لحظه تلاش کردند تا او را نگه دارند. حکایت آخرین تلفن رجوی هم با او خواندنی است.
در میان آثارنوشته شده در این باره شاید بیتشر ین تصویر را از وضعیت دورنی سازمان در همین کتاب بتوان به دست آورد.