زن در حقوق ساسانی

درود.
اصلا ازدواج با محارمی روا نبوده! مترجمان واژه خُوَئیت وَدَثَه (پهلوی:خوئیتوک دس) را به اشتباه ازدواج با محارم ترجمه کردن، برگردان درست این واژه "ازدواج با خویشاوندان" می‌باشد. ما در تاریخ میبینیم که برخی از شاهان، البته اندک شمار، با خواهر خودشان ازدواج کردن، اما این برهانی بر این نمیشه که این کار همگانی بوده. مثلا، امروز میبینیم که پسرعمو با دخترعمو، پسرخاله با دخترخاله و.... ازدواج میکنن، در ریشه، این واژه به این ازدواج‌ها اشاره داره، اما به اشتباه ترجمه شده.
خواهش میکنم حتماً این پژوهش بن‌مایه‌دار را بخونید تا به درستی و راستی این جستار برسید:
http://kheradgan.ir/ازدواج-با-محارم-در-ایران-باستان/
بدون پژوهش‌ها و پژوهیدن‌ها سخنی نگیم.
بدرود.

[quote='saghikomaie']اصلا قدیم که اینکار رسم بوده که با اطرافیانشون ازدواج کنن برای بقا.هابیل و قابیل هم با خواهرانشون ازدواج کردند....[/quote]
خدا انسان را آفرید در حالی که حکمی وجود نداشت
بعد از ازدواج هابیل و قابیل با خواهرانشان و بقای نسل بشر ، خدا حکم حرمت ازدواج با محارم را صادر کرد تا خوانواده به شکل کانونی امن و مقدس تداوم پیدا کند
توجیه ازدواج این دو با حور وجن هم از نظر علما مردوده
چون خدا می گه ما شما را از یک مرد و زن (آدم و حوا ) آفریدیم

همانطور که بسیاری از دوستان می دانند، شاهنامه ی فردوسی، بیشتر منطبق با احوال ساسانیان سروده شده. در این حماسه سرایی که هدف اصلی آن به قول خود فردوسی، زنده کردن عجم بوده، ابیاتی در مورد نقش زنان در جامعه ی قبل از اسلام وجود دارد که بیان کننده زن در حقوق ساسانی و یا حقوق زن در عهد ساسانی است.
این ابیات را من چند بار در مباحث دیگر عنوان کرده ام ولی با سلیقه ی ناظرین محترم سایت، منطبق نبود و اقدام به حذف آن کرده اند. لذا از درج آن در این کامنت هم معذورم ( چون می دانم که حذف خواهد شد ) ولی همین را بدانید که به نص صریح آن ابیات از فردوسی، زن در زمان ساسانیان، موجودی پست و شیطانی بوده که همیشه با خود نحوست به همراه داشته و نبودنش از بودنش بهتر بوده.. حال هی شعوبیه ی جدید بیایند و کتاب و مقاله بدهند که زن در زمان ساسانیان فلان بوده و بهمان و تا حد سرلشگری هم بالا می آمده، نمی تواند چیزی را عوض کند.
***
عجب آدم بی خودی هستم من! :O :-(

این سایت چرا عوض نشده! اصلاً
هنوز هم کاربرها میآن و حرف میزنن و آمار سایت بالا میآد! :stupid:
یادش بخیر ، عجب روزهایی داشتیم
یه شب باید بشینم حرفهای خودم رو بخونم اینجا!

اصلا قدیم که اینکار رسم بوده که با اطرافیانشون ازدواج کنن برای بقا.هابیل و قابیل هم با خواهرانشون ازدواج کردند....

گاندی عزیز در همون یک جمله اول کتاب همه چیز رو گفت.8-)8-)

در جریان چهار قرن تاریخ در خاندان شاهی ، کمتر نمونه ای از این زناشویی همخون دیده می شود و به هر حال شماره انان که تهمت زده اند از شماره نمونه ها و مثالها بیشتر است . در حقیقت بیشتر از انکه مزداییان راستین را به باد سرزنش بگیرند فرقه های ( چون مانویان و مزدکیان و خرم دینان ) را به گناه زناشویی امیخته به زنا را به باد ملامت می گرفتند
یگانه شاهنشاهی که به قرار معلوم یکی از خویشاوندانش را به عقد ازدواج در اورد کواد اول بود و چنانکه ظواهر امر حکایت دارد تهمت ناروایی که حزب مخالف بر او زد
برداشت شده از این کتاب:
http://ketabnak.com/comment.php?dlid=28230

[quote='behnam000']نقل قول از arminjoon:کتاب رو خوندم و شاااااااااااااااااااخ در آوردم مطالبی توش بود که صحتشون پای نویسنده!مثلا اینکه:در ایران باستان ازدواج با محارم رایج بوده ،برای مثال کمبوجیه با دو خواهر خود که یکی از آنها آتوسا بوده ازدواج کرده و یا اردشیر دوم و داریوش سوم با دختران خود ازدواج کرده اند!!!!
در جای دیگر کتاب نوشته که اگر پدری با ازدواج دخترش مخالفت میکرد دختر میتوانست به ارتباط با فرد مورد نظر اقدام کند و اگر فرزندی حاصل این ارتباط می بود آن را پیک خداوند مینامیدند!!!!
لطفا دوستانی که این کتاب رومطالعه کردن نظراتشون رو بذارن و منو از این سردرگمی نجات بدن،سپاس
در مورد ازدواج با خویشان نزدیک:
هرچند که عده ای امروزه اومدن این قضیه رو تکذیب کردن(به علت سو استفاده های مسلمانان افراطی و قوم گرایان تجزیه طلب) که چنین چیزی نبوده اما حقیقت اینه که این نوع ازدواج بوده.بیشتر سر این بحث هست که آیا بین همه اقشار جامعه رایج بوده و یا فقط تو خاندان سلطنتی و اشراف؟ این رسم در مصر و عیلام و .. هم وجود داشته.[/quote] تو متن کتاب به این قضیه اشاره شده که ایرانیان (خاندان سلطنت) به خاطر حفظ نژادشون و خالص موندنش اقدام به این کار میکردن اما در همونجا ذکر شده که در اون زمان امپراطوری های بزرگی در روم و چین هم بوده ولی اونها این عمل رو انجام نمیدادن!!! البته حکایتی هم در این کتاب از امام جعفر صادق بیان شده که جواب مرد عربی که در این باره ایرانیان رو زنا کار خوانده اینگونه داده که:این عمل در بین ایرانیان عرف محسوب شده و جزو مصادیق زنا نمیباشد و نکاح محسوب می شود.پس احتمالا همه گیر بوده نه فقط بین اشراف و بزرگان.البته نباید فراموش کرد که این قبیل موضوعات با گذشت هزاران سال حتما دچار تحریفاتی شده اند و در صحت و سقم(درست نوشتم؟!:stupid:) اونها جای تردید وجود داره

[quote='arminjoon']کتاب رو خوندم و شاااااااااااااااااااخ در آوردم مطالبی توش بود که صحتشون پای نویسنده!مثلا اینکه:در ایران باستان ازدواج با محارم رایج بوده ،برای مثال کمبوجیه با دو خواهر خود که یکی از آنها آتوسا بوده ازدواج کرده و یا اردشیر دوم و داریوش سوم با دختران خود ازدواج کرده اند!!!!
در جای دیگر کتاب نوشته که اگر پدری با ازدواج دخترش مخالفت میکرد دختر میتوانست به ارتباط با فرد مورد نظر اقدام کند و اگر فرزندی حاصل این ارتباط می بود آن را پیک خداوند مینامیدند!!!!
لطفا دوستانی که این کتاب رومطالعه کردن نظراتشون رو بذارن و منو از این سردرگمی نجات بدن،سپاس[/quote]
در مورد ازدواج با خویشان نزدیک:
هرچند که عده ای امروزه اومدن این قضیه رو تکذیب کردن(به علت سو استفاده های مسلمانان افراطی و قوم گرایان تجزیه طلب) که چنین چیزی نبوده اما حقیقت اینه که این نوع ازدواج بوده.بیشتر سر این بحث هست که آیا بین همه اقشار جامعه رایج بوده و یا فقط تو خاندان سلطنتی و اشراف؟ این رسم در مصر و عیلام و .. هم وجود داشته.

کتاب رو خوندم و شاااااااااااااااااااخ در آوردم:stupid::stupid: مطالبی توش بود که صحتشون پای نویسنده!مثلا اینکه:در ایران باستان ازدواج با محارم رایج بوده ،برای مثال کمبوجیه با دو خواهر خود که یکی از آنها آتوسا بوده ازدواج کرده و یا اردشیر دوم و داریوش سوم با دختران خود ازدواج کرده اند!!!!
در جای دیگر کتاب نوشته که اگر پدری با ازدواج دخترش مخالفت میکرد دختر میتوانست به ارتباط با فرد مورد نظر اقدام کند و اگر فرزندی حاصل این ارتباط می بود آن را پیک خداوند مینامیدند!!!!
لطفا دوستانی که این کتاب رومطالعه کردن نظراتشون رو بذارن و منو از این سردرگمی نجات بدن،سپاس