کتاب زمان - کتاب 8 - ویژه جوزف کنراد

هشتمین کتاب زمان ویژه "جوزف کنراد" زیر نظر عبدالحسین آل رسول و در پائیز 1365 منتشر شده است.
این شماره فاقد مقدمه است، اما در پشت جلد تحت عنوان "هر چه آموزنده تر" آمده است:" در ویژه نامه های زما،ن ویژگی های فنی کار نویسندگان بزرگ را تجزیه وتحلیل می کنیم تا خوانندگان جوان بتوانند از مطالعۀ آثار معروف ادبی بهتر بهره گیرند و آنهایی که استعداد نویسندگی دارند راه های عرضۀ هنر خود را بهتر بشناسند.
در این جزوه ترجمۀ یک داستان معروف از کنراد چاپ شده است تا خوانندگان سنجشی همه جانیه میان فرم و محتوای آن داستان با داستان کوتاه دیگری که یکی از نویسندگان ایرانی نوشته(و در آخر همین جزوه به سبب کمی جا با حروف ریز و حذف زیرنویس های آن چاپ شده است) به عمل آورند. "
همچنین به انتشار شماره بعد "ویژه نقد ادبی" و مشکلات نشر اشاره شده که گویا همین مشکلات سبب شد تا پرونده مجموعه «کتاب زمان» با ویژه نامه کنراد بسته شود:" هر نقد و اظهار نظر آموزنده ای که در این باره برسد البته مغتنم است و در جزوۀ بعدی که ویژه نقد ادبی است، چاپ خواهیم کرد. امیدواریم تا آن موقع مشکل کمبود کاغد و زینگ نیز رفع شده باشد و ناگزیر نباشیم مانند این جزوه مقاله های رسیده را با عرض پوزش از خوانندگان بحق متوقع و از نویسندگان و مترجمان بسیار گرامی آنها، خلاصه کنیم."
این شماره با مروری بر زندگی و کارهای جوزف کنراد آغاز می شود. سپس برای پی بردن به عمق اندیشۀ کنراد خلاصۀ قسمت هایی از داستان "جوانی" او نقل می شود. سومین مطلب این شماره "انزوا و تنهایی" نام دارد و از قرائن پیداست که این سه مطلب به هم پیوسته راعباس شایسته انتخاب، اقتباس و ترجمه کرده است.
از دیگر مطالب این دفتر می توان به برگردان قسمت هایی از فصل اول کتاب "اسطورۀ امپریالیسم" نوشتۀ جونا راسکین به ترجمۀ محمدعلی صفریان اشاره کرد که به بررسی رمان معرف "دل تاریکی" می پردازد. "جهانی میان دو قطب" نوشتۀ محمدرحیم اخوت درباره رمان "از چشم غربی"، "حکایت" نوشته جوزف کنراد ترجمۀ آل رسول ، "تاریکی کنراد" نوشته و. س. نای پول ترجمۀ احمد میرعلائیی، و داستانی از مجموعۀ "سیاه سیاه" نوشتۀ فرهاد کشوری با نام "سینمای امریکایی" عمده مطالب این شماره را تشکیل می دهند. همچون دیگر دفترها، این ویژه نامه نیز با فهرستی از داستان های کنراد به آخر می رسد.
"کتاب زمان" در 8 دفتر و 452 صفحه، یکی از بهترین جنگ های ادبی منتشر شده به زبان فارسی در فاصله سال های 1347 تا 1365 است که محدودیت های نشر در ایران نه فقط مانع از انتشار آن شد، بلکه نقطه پایانی بر کارنامه ناشر آن گذاشت.