مجمع الجزایر گالاپاگوس

✔️ مجمع‌الجزایر گالاپاگوس یازدهمین رمان کورت ونه گوت، نویسنده نامدار آمریکایی است که برای اولین بار در سال ۱۹۸۵ بدست انتشارات Delacorte منتشر شد. نام کتاب از مجمع‌الجزایر گالاپاگوس که بخشی از داستان در آن می‌گذرد آمده‌است و همچنین نشان‌دهنده تئوری تکامل چارلز داروین است که ونه‌گات در این کتاب آن را نیز بکار گرفته‌است.
این کتاب، داستان گروه کوچکی از افراد است که پس از یک بحران بزرگ اقتصادی به سفری دریایی رفته و کشتی‌شان در جزیره خیالی سانتا روزالیا در مجمع‌الجزایر گالاپاگوس خراب می‌شود. چندی بعد از آن یک بیماری مسری، تمامی انسان‌های روی کره زمین را نابارور می‌کند به‌جز افرادی که در جزیره سانتا روزالیا گرفتار شده‌اند. در چندین میلیون سال، بازماندگان این افراد که تنها نمونه‌های انسان‌های باقی‌مانده در زمین هستند به گونه‌ای خزدار شبیه به فک‌های دریایی که قادر به راه رفتن بر روی دو پا نیز هست تبدیل می‌شوند؛ آن‌ها پوزه‌ای با دندان برای شکار ماهی، جمجمه‌ای دگرگون‌شده و دستانی شبیه به باله به همراه انگشت پیدا می‌کنند.
راوی داستان، روح سرگردان لئون تروتسکی تراوت فرزند کیلگور تراوت (نویسنده علمی-تخیلی‌نویسی که ونه‌گات خودش آن را ساخته و در کتاب‌هایش از او و داستان‌هایش نام می‌برد.) است که چندین سال آخر زندگی انسان‌ها را تماشا می‌کند. لئون یک سرباز جنگ ویتنام بوده که به خاطر کشتارها ناراحت شده و از خدمت فرار می‌کند و به سوئد پناهنده می‌شود. او به کارگر کشتی‌سازی تبدیل می‌شود و در هنگام ساخت کشتی باهیا د داروین بر اثر حادثه‌ای می‌میرد. این کشتی همانیست که بعدها در سفر طبیعی قرن بکار گرفته می‌شود؛ سفری که در هنگام بحران اقتصادی برای برخی افراد مشهور برگزار شده‌بود تا از جزایر گالاپاگوس دیدن کنند و سرانجام همین کشتی بود که نسل انسان‌ها را از خطر انقراض نجات داد...