سگ آندلسی

برگردان به انگلیسی: هایم فینکلشتاین (Haim Finkelstein)

کارگردان: لوئیس بونوئل/ 5/15 دقیقه/ سیاه و سفید/ صامت / محصول فرانسه/ 1928

گرچه «سگ آندلسی» را می‌توان نمونه‌ای کلاسیک از سینمای سوررئالیسم به حساب آورد ولی واقعیت این است که نه تنها در زمان خود، که در همین دوران نیز فیلمی تجربی به حساب می‌آید. تلاش بونوئل و دالی برای به تصویر کشیدن «رؤیا» به شکلی بدون واسطه، آنان را به سوی فرمی رهنمون کرده که پس از گذشت حدود هشتاد سال از ساخت فیلم، هنوز ساختار شکن و نامتعارف به نظر می‌آید.
«سگ آندلسی» که جزو معدود فیلم‌های کوتاه معروف تاریخ سینما به حساب می‌آید، برای فیلم‌سازان تجربه‌گرای ما کلاس خوبی‌ست از آن جهت که دو چیز در فیلم‌نامه‌ی آن به وضوح هویداست: نخست تمرکز نویسندگان فیلم‌نامه بر روی موضوعی واحد که با وجود پراکندگی ساختاری، آن را منسجم کرده است و دوم دقت نویسندگان بر روی جزئیاتی که گاه نالازم یا شاید غیرطبیعی به نظر جلوه کند. این حساسیت بونوئل و دالی نشان می‌دهد که این دو نسبت به ظرایف فیلم تا چه حد حساس بوده‌اند و برای نوشتن فیلم‌نامه تا چه اندازه وسواس به خرج داده‌اند، وسواسی که شاید با دیدن خود فیلم چندان به نظر نیاید.