کلیسای جامع

ممنونم. به این کتاب نیاز فوری داشتم. امید آنکه هر چه آزادتر کتاب دانلود کنیم . بدون شک این کار سبب رونق بازار کتاب خواهد شد چون این واضح است که نسخه الکترونیکی هنوز به آنجا نرسیده که جای نسخه چاپی را بگیرد حتی با امکانات بی نظیر فیدیبو.............
موفق و پایدار باشید.

من چنتا از داستانا رو خوندم بخصوص داستانای معروفشو ولی هر کاری کردم نتونستم با هیچ کدوم از داستانا ارتباط برقرار کنم و بنظرم اصلا جالب نبودن البته کلیسای جامع تا حدودی خوب بود ولی بقیه ....
چن روز پیش کتاب یک روز قشنگ بارانی از اشمیت رو خوندم واقعا عالی بود با اینکه از داستان کوتاه خوشم نمیاد ولی با خوندن اون ترغیب شدم که چنتا مجموعه دیگه هم بخونم که این ناامیدم کرد و دوباره حس بدم نسبت به داستان کوتاه و برگردوند سر جاش!!!!
مترجم این کتاب خانم فرزانه طاهری هستن نه اقای اسدالله امرایی!!

داستان های کوتاه ، این روز ها که هیچ کس وقت نداره راه حل خوبی هستش برای کمی آرامش!:!

دوستان این کتاب صاحاب داره ها !!!!

کارور در داستان کلیسای جامع و دیگر داستان‌های کوتاهی که نوشته تصاویری دقیق از یاس و سرشکستگی زندگی در آمریکا را نشان داده است. شخصیت‌های داستان‌های او همیشه دچار مشکلاتی می‌شوند که راه حلی ندارند. این واقع‌بینی در همه داستان‌های او به چشم می‌خورد.
کتاب مجموعه ای از داستان های کوتاه کارور است . بیشتر به تنهایی و سرگشتگی آدمها و نا پایداری اوضاع پرداخته .... ناپایداری اوضاع اطرافمون ، احساساتمون و خیلی زیاد تنهایی و سرگشتگی.....

:-)
فرزانه طاهری مترجم ایرانی مجموعه داستان «کلیسای جامع و چند داستان دیگر» را منتشر کرد. این کتاب در برگیرنده ی تعدادی از داستان های سه مجموعه داستان «می شود لطفاً ساکت باشی؟»، «وقتی از عشق حرف می زنیم از چه حرف می زنیم» و «کلیسای جامع» به انتخاب اوست. «کلیسای جامع و چند داستان دیگر» به روشنی تحول و تکامل سبک و رشد ادبی کارور را به ما می نمایاند. داستان «کلیسای جامع» را -که کارور آن را در مقایسه با آثار پیشین اش به عنوان نوع دیگری از داستان مطرح می کند- به عنوان نقطه ی عطفی در دوره ی کاری اش بر می شمارند. انتشار این کتاب در ایران بسیاری از نویسندگان ایرانی را علاقه مند به نوع کارورنویسی نمود و موجی جدید در داستان های ایرانی به راه انداخت .

:-)
معرفی نویسنده و کتاب: کلیسای جامع و چند داستان دیگر اثر ریموند کارور
کارور را تصویرگر آمریکای امروز نامیده اند؛ شاید چون آمریکا را بهتر از هر نویسنده ی دیگری می شناسد. اما جهانی که او در داستان هایش خلق کرده است، جهان همه ی ماست. با خواندن داستانها ی کارور هر لحظه در انتظار حادثه ای هستیم، اما ناگهان داستان به پایان می رسد بی آن که انتظارمان سرآمده باشد. اکنون ذهن ما به سختی تحریک شده است و متوجه می شویم که انبوهی از تصاویر متصل پیش روی ماست و یک حرف گمشده، که خود، باید آن را بیابیم.شخصیت های داستانی کارور عموماً آدم های خاصی نیستند؛ آدم های کسل، غمگین و گاهی تودار و متفکر. با همسرانشان گفت و گوهای بلند و مداوم دارند؛ مشروب می خورند؛ گاهی می رقصند و پیوسته در آرزوها و توهمات خود غوطه ور هستند. ایجاز، فشردگی زبان و توصیف جزئیات به صورت زنجیروار- که در عین حال تصویر نیز می سازند- از خصیصه های بارز سبک کارور است. او در مقاله ها و مصاحبه هایش از سبک اش گفته که چطور سطح ظاهر داستان را آن چنان می تراشیده تا به جوهر برسد و بعد به نتایج دیگری رسیده است که نمونه ی آشکارش را می توان در داستان «کلیسای جامع» دید. نگاه او کوتاه است و از بیان احساسات راوی پرهیز می کند. خود کارور هم داستان هایش را فاقد تزئینات و حداقل گرا می داند.
او نخستین کتابش را به نام «می شود لطفاً ساکت باشی؟» منتشر کرد و سال بعد به واسظه ی این کتاب نامزد جایزه ی ملی کتاب شد. کتاب دوم کارور به نام «وقتی از عشق حرف می زنیم از چه حرف می زنیم» منتشر شد دو سال بعد موسسه ی هنر و ادبیات آمریکا جایزه ی هارولد استراوس را به او اعطا کرد. در این هنگام بود که پراهمیت ترین کتاب وی با عنوان «کلیسای چامع » به رشته ی تحریر در آمد و بلافاصله نامزد جایزه ی انجمن ملی منتقدان کتاب آمریکا شد. آخرین مجموعه داستان او که پیش از مرگش منتشر شد «فیل» نام داشت. ماهیت داستان های این مجموعه چنین می نماید که کارور در حال تفکر و تعمق برای نوشتن نخستین رمانش بود.