ماجراهای حیرت انگیز بارن فن مونهاوزن

نویسنده‌ی اصلی که داستان‌ها را گردآوری و به زبان انگلیسی منتشر کرد، رودولف اریش راسپه بود.
اما گوتفرید آوگوست بورگر، شاعری آلمانی، در سال ۱۷۸۸ آن کتاب انگلیسی را به آلمانی ترجمه کرد. در واقع بورگر در ترجمه، بخش‌هایی را به داستان‌ها افزود و آن‌ها را گسترش داد. به دلیل استقبال گسترده از این نسخه آلمانی (که نسخه‌ای تکمیل‌شده‌تر بود)، بسیاری از ترجمه‌های بعدی به زبان‌های دیگر (از جمله فارسی) از روی همین نسخه‌ی گسترش‌یافته‌ی بورگر انجام شده‌اند.

بارُن «فن مونهاوزن» که خود به طبقه اشراف زمیندار قرن هجدهم آلمان وابسته بوده در خلال سرگذشت هایی که مطلقا از خوارق عادات، اعمال و حوادث محیرالعقول تشکیل شده، با رندی خاص خود سرشت مسخره و خنده آور اخلاق، رفتار و نوع زندگی طبقه اشراف فئودال اروپا را در دوران آغاز فروپاشی فئودالیسم (اوایل قرن هجدهم میلادی) برملا کرده است.
در ادبیات قرن هجدهم آلمان کمتر اثری یافت می‌شود که به اندازه “ماجراهای حیرت‌انگیز بارن فن مونهاوزن” مورد استقبال وسیع خوانندگان و کم‌اعتنایی محققان قرار گرفته باشد زیرا در طول سالیان دراز، یک اثر سرگرم‌کننده محسوب می‌شده است. این اثر گرچه ریشه در لطیفه‌ها و داستان‌های ملی آلمان دارد با این همه نخست در جزایر بریتانیا زاده شد. ترجمه آن به زبان آلمانی، توجه فوری منتقدان و محققان را به خود جلب نکرد. این داوری ناصواب تا اواسط قرن بیستم اعتبار خود را از دست نداد اما محققان و ناشرین بعدی رفته‌رفته به عمق مفهوم و محتوای آن پی بردند. روایات بارُن را شاید بتوان زندگینامه خودنوشت من‌درآوردی نامید. روای، افسانه می‌سازد و خود، افسانه‌های ساخته و پرداخته خیال خویش را باور می‌کند. از عُمر “ماجراهای حیرت‌انگیز بارن فن مونهاوزن” که اکنون در ردیف آثار کلاسیک شناخته‌شده به‌شمار می آید بیش از دویست سال می‌گذرد. طنز بارُن، مشت لافزنان و دروغپردازان را باز و آنان را رسوا می‌کند. مونهاوزن مبدل به اسم عام کسانی شده است که به قلب حقایق و تحریف واقعیات می‌پردازند.