چنین گفت زرتشت

یادتان هست که چند وقت پیش مرد جوانی به نماینده کنگره آمریکا تیراندازی کرد؟ به تدریج معلوم شد که این مرد- یعنی «جرد لی لافنر»- قبلا هم آدم کشته است. اما حدس بزنید او در جریان تحقیقات، مسوولیت را گردن چه کسی انداخت: فریدریش نیچه!
لافنر ظاهرا جزء خواننده‌های پر و پا قرص نیچه بوده و شاید حالا عده‌ای بخواهند بین جملاتی که نیچه نوشته و کارهایی که لافنر و برخی بزهکاران جوان دیگر انجام داده‌اند رابطه‌ای برقرار کنند و خیال خودشان را راحت کنند. اما چنین روشی خیلی هنرستیزانه است و به جایی هم نمی‌رسد. پس ما از راه دیگری وارد می‌شویم و هر جور اتهام‌زنی را کنار می‌گذاریم. بهتر است به همان روش مورد علاقه نیچه- یعنی روش انسان‌شناسانه- به بررسی رشته‌های پیوند بین نیچه و این افراد بپردازیم. بدون شک، نیچه برای جوانان پیچیده امروز جذابیت زیادی دارد اما ماجرا خیلی هم ساده نیست و جنبه‌های زیادی دارد.
نیچه با هر چیزی که رنگ و بوی عرف و نزاکت داشته باشد سر جنگ دارد. نوشته‌هایش واقعا جالبند و حتی گاهی حس کاذبی از آسان نویسی به خواننده می‌دهند. اگر نوشته‌های نیچه را با فیلسوفان آلمانی پیش از او مقایسه کنید کاملا متوجه این قضیه می‌شوید. در این خصوص می‌توان به شوپنهاور، هگل و به خصوص کانت اشاره کرد که نیچه هم سر به سرشان می‌گذارد.

من قبلا این کتاب رو خوندم البته نه تا انتها ،چند ساله که دارم سعی می کنم تمومش کنم اما نمی شه ، یه سوالی که همیشه برام مطرحه اینه که چرا نیچه از نام پیامبر ایرانی استفاده کرده ، آیا طرفا یه شباهت اسمیه یا از گذاشتن این نام مقصودی داشته ؟