دستور‌نامه در صرف و نحو زبان پارسی
امتیاز دهید
نویسنده:
محمدجواد مشکور
امتیاز دهید
محمدجواد مشکور در سال ۱۲۹۷ در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در مدرسهٔ دارالفنون گذراند. سپس وارد دانشسرای عالی و دانشکده معقول و منقول شد و در سال ۱۳۱۸ موفق به اخذ درجهٔ لیسانس در ادبیات فارسی و ادبیات عرب شد. مدتی به تدریس در دبیرستان‌ها پرداخت و چند سالی به خدمت در وزارت دارایی مشغول شد. محمدجواد مشکور چندی نیز نزد داییهای خود شریعت سنگلجی و محمدمهدی سنگلجی به تحصیل علم پرداخت. همچنین به تحصیل و تحقیق در زبانهای باستانی پرداخت وی از سال ۱۳۲۷ تا سال ۱۳۳۸ به تدریس تاریخ ایران قدیم و زبان پهلوی در دانشگاه تبریز مشغول بود. در سال ۱۳۳۲ به پاریس عزیمت کرد و در سال ۱۳۳۶ به اخذ درجهٔ دکتری در تاریخ اسلام نایل آمد. مدت شش سال سردبیر مجلهٔ عربی‌زبان الاخاء در تهران بود. در سال ۱۳۴۴ به خدمت تمام‌وقت دانشسرای عالی درآمد و در کنار آن در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی و دانشکدهٔ الهیات دانشگاه تهران نیز به تدریس مشغول بود. در سال ۱۳۵۳ به عنوان رایزن فرهنگی ایران عازم سوریه شد و در ضمن به تدریس تاریخ فرق اسلامی به خصوص فرقه‌های شیعه در دانشگاه دمشق پرداخت. دکتر مشکور در مهر سال ۱۳۵۸ پس از قریب چهل سال خدمت دانشگاهی بازنشسته شد ولی همچنان به کار تدریس و تحقیق مشغول بود. دکتر محمدجواد مشکور در فروردین ۱۳۷۴ در تهران درگذشت.
بیشتر
آپلود شده توسط:
miran2009
1390/04/08
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی دستور‌نامه در صرف و نحو زبان پارسی
زبان مردمان عرب از دسته زبان های سامی است که هیچگاه نمیتوان دستور یا واژگان انها را به زبان های بالا یکسان یا یکی را برگرفته از دیگری دانست چنانچه می دانید واژگان عربی در زبان پارسی از یک فرسخی نمایان هستند به گونه ای که میتوان گفت این واژگان در برابر واژگان زبان پارسی برهنه اند.
اطلاعات خودتون رو بیشتر کنید بعد نظر بدید . اگر هم خواستید از زبان علمی روز جا نمانید دیگه به فارسی پیام ندید.
برای فارسی باید بگویید « دستور زبان »
یا لااقل گرامر!
استفاده از یک لغتِ عربی که اصلاً هم شایسته نیست .. چیزی غیر از یک عقبگردِ علمی بیش نیست