تعلیم انشا برای دانش آموزان سال پنجم و ششم دبستانها و اول دبیرستانها - سال ۱۳۳۱

از مقدمه:
بیشتر معلمان از وضع بد انشاء دانش آموزان ناراضی هستند و از اینکه شاگردانشان در این درس پیشرفتی نمی کنند متاسف اند و راه چاره ای هم نمی شناسند زیرا ایندرس مثل حساب و املاء و درس های دیگر قواعد معینی ندارد که بسادگی آن قواعد را بیاموزند و در امتحان آخر سال از نتیجه کار خود مستحضر شوند. بهمین جهت درس انشاء برای معلمی که بکار خودش علاقه مند است و شاگردی که به تحصیل دلبستگی دارد اغلب ناراحت کننده است.
معلم وقتیکه وارد کلاس انشاء می شود، نمی داند چه باید بکند و چه روشی بکار برد تا شاگردانش فن نگارش را بخوای بیاموزند؟ چطور انشاء آنان را تصحیح کند و چه روشی اختیار نماید تا اشتباهات آنان تکرار نشود. اگر شاگردی انشاء ننوشته باشد، آیا واقعا مقصر است و باید تنبیه شود و یا چون از عهده نوشتن برنیامده و راه نوشتن را نیاموخته و اساسا موضوع را درک نکرده است، باید او را معذور داشت. شاگرد هم نمی داند با انشاء این ماده منحوس چکند...