علم چیست، فلسفه چیست؟

امروزه در زبان پارسی و عربی، کلمه "علم" به دو معنای متفاوت به کار برده می شود و غفلت از این دو نوع کاربرد، اغلب به مغالطاتی عظیم انجامیده است: ۱- معنای اصلی و نخستین علم، دانستن در برابر ندانستن است. به همه دانستنی ها، صرف نظر از نوع آن ها، علم می گویند و عالم کسی را می گویند که جاهل نیست. مطابق این معنا، اخلاق، ریاضیات، فقه، دستور زبان، مذهب، زیست شناسی، و نجوم، همه علمند. و هر کس یک یا چند رشته از آن ها را بداند، عالم دانسته می شود. خداوند، به این معنا، عالم است. یعنی نسبت به هیچ امری، جاهل نیست و برای او مساله مجهولی وجود ندارد. محتوای قران به این معنا علمی است. یعنی که مجموعه ای از دانستنی هاست و هرکس بداند عالم به قران است. همه ی فقها عالمند و هر کس از خدا و صفات و افعال او آگاهی داشته باشد نیز عالم است.