آذری یا زبان باستان آذربایجان
امتیاز دهید
نویسنده:
احمد کسروی
امتیاز دهید
این کتاب به بیگانه پرستانی که میخواهند برای آذربایجان و آذربایجانی ملیت جدا ، زبان جدا و تاریخ جدا بسازند با دلیلهای دانشمندانه و گواههای استوار پاسخ دندان شکن داده و مشت سختی بر دهان دروغگوی آنان میزند. این کتاب نشان میدهد که قومیت آذربایجان ایرانی زبانش (آذری) و تاریخش همواره با دیگر ایرانیان همبسته بوده و میباشد.
زبان آذری زبانی است از خانواده زبان‌های ایرانی غربی که در منطقه آذربایجان (آتورپاتکان) پیش از گسترش زبان ترکی رایج بوده‌است و امروزه گستره آن محدود شده‌است. بیشتر دانشمندان ایران‌شناس، در بازگویی ریشه تاریخی زبان دیرین مردم آذربایجان، باور دارند که زبان باستانی آذری بازمانده و دگرگون شده زبان مادها است و ریشه آریایی دارد که تاریخ‌دانان و جغرافی‌نویسان اسلامی آن را فارسی(ایرانی)، فهلوی و آذری خوانده‌اند.
هر چند که مطالعه بر روی این زبان سابقه طولانی در نزد شرق‌شناسان غربی دارد، اما نخستین پژوهش گسترده روی آن در ایران توسط احمد کسروی انجام گرفت. احمد کسروی تاریخ‌نویس ایرانی، در کتاب آذری یا زبان باستان آذربایجان نمونه‌هایی از این زبان و ارتباط آن را با زبان تاتی نشان داد. زبان‌شناسان با اشاره به وجود زبان‌های تاتی و هرزنی در چندین روستای آذربایجان شرقی، اردبیل، نمین، خلخال (کلور)، عنبران، پیله رود و میناباد آنها را از بقایای آن زبان باستانی می‌داند. زبان «آذری»، یکی از شاخه‌های زبان پهلوی است که پس از حمله عرب‌ها و هجوم اقوام ترک همچنان به زندگی خود ادامه داده‌است. ولی با پا گرفتن زبان ترکی در آن دیار، رفته رفته زبان «آذری» رو به سستی و نابودی نهاده‌است. گو اینکه هنوز در پاره‌ای از روستاها و بخش‌های آذربایجان نقشی و نشانی از آن باقی است.
پروفسور پیتر گلدن در صفحه ۳۸۶ کتاب خود که یکی از جامع‌ترین کتاب‌ها درباره تاریخ گروه‌های مختلف ترک چاپ شده‌است روند ترکی زبان شدن آذربایجان را به سه مرحله بخش کرده است: نخست ورود سلجوقیان و مهاجرت قبایل اغوز به ناحیه آذربایجان و آران و آناتولی، دوم حمله مغولان که بیشتر سربازان شان ترک‌تبار بودند، و سوم دوران صفویان که بسیاری از قبایل اغوز-ترکمان قزلباش از آناتولی به ایران سرازیر شدند.
آذری یا زبان باستان آذربایجان :
کسروی درباره ی انگیزه ای پرداختن به این کتاب می نویسد : “...این دفترچه داستانش آن است که سالها در میان نویسندگان ایران و عثمانی کشاکش درباره ی نژاد آذربایجانیان رفتی ،زیرا عثمانیان(دسته ژن ترک) آذربایجان را ترک شماردی ترکی بودن زبان آنجا را دلیل آوردندی . از این سوی نویسندگان ایرانی به خشم آمده تندی ها کردندی و سخنان بی سر و بن نوشتندی ....” از اینرو کسروی در این خصوص به تحقیق پرداخت، و کذب بودن ادعای ترکان را آشکار ساخت .
محمد قزوینی در خصوص این اثر می نویسد : “.... این رساله ی پنجاه و شش صفحه ی از وجنات آن معلوم است که نتیجه ماها و بلکه سالها، زحمت وتتبع است و تقریبا هر سطری از سطور کوچک آن حاکی از مطالعه ی یک کتاب بزرگ است زیرا که در این گونه مواضع بکر و تازه تا کنون کسی قلمی به روی کاغذ نیاورده است...”
بیشتر
زبان آذری زبانی است از خانواده زبان‌های ایرانی غربی که در منطقه آذربایجان (آتورپاتکان) پیش از گسترش زبان ترکی رایج بوده‌است و امروزه گستره آن محدود شده‌است. بیشتر دانشمندان ایران‌شناس، در بازگویی ریشه تاریخی زبان دیرین مردم آذربایجان، باور دارند که زبان باستانی آذری بازمانده و دگرگون شده زبان مادها است و ریشه آریایی دارد که تاریخ‌دانان و جغرافی‌نویسان اسلامی آن را فارسی(ایرانی)، فهلوی و آذری خوانده‌اند.
هر چند که مطالعه بر روی این زبان سابقه طولانی در نزد شرق‌شناسان غربی دارد، اما نخستین پژوهش گسترده روی آن در ایران توسط احمد کسروی انجام گرفت. احمد کسروی تاریخ‌نویس ایرانی، در کتاب آذری یا زبان باستان آذربایجان نمونه‌هایی از این زبان و ارتباط آن را با زبان تاتی نشان داد. زبان‌شناسان با اشاره به وجود زبان‌های تاتی و هرزنی در چندین روستای آذربایجان شرقی، اردبیل، نمین، خلخال (کلور)، عنبران، پیله رود و میناباد آنها را از بقایای آن زبان باستانی می‌داند. زبان «آذری»، یکی از شاخه‌های زبان پهلوی است که پس از حمله عرب‌ها و هجوم اقوام ترک همچنان به زندگی خود ادامه داده‌است. ولی با پا گرفتن زبان ترکی در آن دیار، رفته رفته زبان «آذری» رو به سستی و نابودی نهاده‌است. گو اینکه هنوز در پاره‌ای از روستاها و بخش‌های آذربایجان نقشی و نشانی از آن باقی است.
پروفسور پیتر گلدن در صفحه ۳۸۶ کتاب خود که یکی از جامع‌ترین کتاب‌ها درباره تاریخ گروه‌های مختلف ترک چاپ شده‌است روند ترکی زبان شدن آذربایجان را به سه مرحله بخش کرده است: نخست ورود سلجوقیان و مهاجرت قبایل اغوز به ناحیه آذربایجان و آران و آناتولی، دوم حمله مغولان که بیشتر سربازان شان ترک‌تبار بودند، و سوم دوران صفویان که بسیاری از قبایل اغوز-ترکمان قزلباش از آناتولی به ایران سرازیر شدند.
آذری یا زبان باستان آذربایجان :
کسروی درباره ی انگیزه ای پرداختن به این کتاب می نویسد : “...این دفترچه داستانش آن است که سالها در میان نویسندگان ایران و عثمانی کشاکش درباره ی نژاد آذربایجانیان رفتی ،زیرا عثمانیان(دسته ژن ترک) آذربایجان را ترک شماردی ترکی بودن زبان آنجا را دلیل آوردندی . از این سوی نویسندگان ایرانی به خشم آمده تندی ها کردندی و سخنان بی سر و بن نوشتندی ....” از اینرو کسروی در این خصوص به تحقیق پرداخت، و کذب بودن ادعای ترکان را آشکار ساخت .
محمد قزوینی در خصوص این اثر می نویسد : “.... این رساله ی پنجاه و شش صفحه ی از وجنات آن معلوم است که نتیجه ماها و بلکه سالها، زحمت وتتبع است و تقریبا هر سطری از سطور کوچک آن حاکی از مطالعه ی یک کتاب بزرگ است زیرا که در این گونه مواضع بکر و تازه تا کنون کسی قلمی به روی کاغذ نیاورده است...”
آپلود شده توسط:
Reza
1388/04/11
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی آذری یا زبان باستان آذربایجان
منبع این سخن رو هم میخوام.چرا همین طوری سرسری یه چیزی میگی و میری.تعصب تا کجا؟
درباره ادعاهای مضحک این جماعت و تحریف بی شرمانه تاریخ قبلا هم اشاراتی داشته ایم. تحریف ماهیت برخی از اقوام و تمدن های باستانی نظیر مادها، سومری ها، ایلامیان،.... از شگردهای کهنه و نخ نما شده این افراد است.
برای شناخت بهتر این استدلال های بی سر و ته و مضحک به لینک های زیر بنگرید:
زبان سومری و پان ترکیسم:
http://azargoshnasp.net/recent_history/pan_turkist_philosophy/sumd/buqalamoonsumeri.htm
تحریف پان ترکیسم درباره ایلامیان:
http://azargoshnasp.net/history/ELAM/pasokh.htm
بطلان نظر پان ترکیست ها درباره زبان و تاریخ مردمان قفقاز:
http://azargoshnasp.net/history/Hurrian/hurrianpasokh.htm
حال با همه اين احوال اگر 30 درصد جمعيت تهران را هم ترك زبان بدانيم يعني از ۱۲ ميليون ۴ ميليون.
جمعيت مناطق ترك زبان اطراف اراك و قزوين و همدان و گیلان را هم اگر با مراجعه به آمار جمعيتي آن شهرها محاسبه شود، حداكثر حدود يك ميليون مي شود. كه جمع كل آنان مي شود: ۱۱.۳۶۱.۰۰۰
يعني 18.9 درصد جمعيت كل كشور.
http://www.statoids.com/uir.html
می پرسند: «چرا وقتی مغولها به ایران حمله کردند فقط برروی آذربایجان تاثیرگذاشته اند و زبان آنها را تغییر داده اند چرا مغولها اصلا زبان ترکی را برای دگرگونی آذربایجان انتخاب کرده اند و زبان مغولی را تکثیر نکرده اند؟آیا زبان مغولی همان زبان ترکی است ؟»
اولا درباره زبان مردم آذربایجان به تفصیل سخن گفته ایم. قصه حسین کرد شبستری که تعریف نمی کردیم. اما در پاسخ به این مغلطه گویی ها:
چيره گشتن زبان ترکي در آذربايجان امري بوده است تدريجي که مراحل آن را ميتوان بدينسان فهرست نمود:
1)نخستين گروه ترکان در زمان حکومت سلطان محمود غزنوي به آذربايجان راه يافتند.
2)در زمان فرمانروايي سلجوقيان، ترکان بيشتري به آذربايجان روي آوردند.
3)با ادامه تسلط ترکان در دوران اتابکان باز همه عده‌ي ترکها در آن سرزمين فزوني يافت و نهايتا ً زبان ترکي رونق بيشتري گرفت.
4) در دوران مغولها که بيشتر سربازان آنان ترک بودند و آذربايجان را تختگاه خود قرار گرفتند، باز هم نفوذ ترکان افزوده شد.
5)حکومتهاي ترکمنان آق قويونلو و قراقويونلو و اسکان آنها در آذربايجان پيش از پيش موجب رونق ترکي و تعضيف زبان ايراني «فهلوي» آذري شد.
6) جنگ ها و عصيانهايي که در فاصله‌ي برافتادن و برخاستن صفويان، پيش آمد سربازان ترک بيشتري را به آذربايجان سرازير کرد. وجود قزلباش‌هاي ترک نيز مزيد بر علت شد و زبان ترکي را در آن سرزمين رونق بخشيد.
درباره مغولها همه میدانند که اغلب سربازان انها ترک بودند: ایغور، اغوز، قفقاچ، ختائی، انغوت،..
اما چرا نواحي مرکزي و بيشتر مناطق ايران ترک‌زبان نشدند؟ دانشمند نامدار رنه گروسه مينويسد(ص 74و105):
«بايد دانست که چراگاه زياد در ايران نيست و اين استيپ مرتقع خشک که مرکز آن را منطقه کويري پهناوري اشغال کرده است براي اين شبانان بيابانگرد (=ترکان) به اندازه‌ي استيپ بسيار وسيع سيبري و مغولستان و علفزارهاي آنوتولي در غرب ايران جالب توجه نبود. بنابراين ايران منزله‌ي پلي بود که در فاصله‌ي ميان اين دو منطقه قرار مي‌گرفت و براي طوايف ترک نوعي منزل در سر راه سفرشان محسوب مي‌شد. حدا اکثرش اين بود که برخي از طوايف که البته تعدادشان اندک بود در بعضي از نقاط ايران که براي پرورش دام مساعدتر بود رحل اقامت مي‌افکندند، از جمله ناحيه‌ي آذربايجان و اطراف همدان و در شيب جنوبي البرز و در شرق شيراز و غيره.
به چند منبع زیر هم مراجعه کنید بد نیست:
بيهقي، ابولفضل، «تاريخ بيهقي»، به تحصيح علي‌اکبر فياض، نشر علم، 1374
سومر، فاروق: «اغوزها»، ترجمه‌ي آنا دردي عنصري، موسسه فرهنگي-انتشاراتي گرگان، 1380
گروسه، رنه: «ايران و نقش تاريخي آن»، ترجمه‌ي دکتر غلامعلي سيار، مجله‌ي هستي، تابستان 1372
یکی از سفسطه های جریان پان ترکیسم جمعیت ترکان ایران است. اینها می گویند جمعیت ترکان ایران بالغ بر 35 میلیون نفر است. (چندی پیش رهبر یکی از احزاب کرد هم مدعی شد جمعیت کردهای ایران بالغ بر 20 میلیون نفر است! با این حساب برای مابقی ایرانیان سهمی معادل 15 میلیون نفر می ماند!!! این است استدلال نژادپرستان قومیت گرا! تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!)
این استدلال به قدری بی پایه و خنده دار است که واقعا نیازی به پاسخگویی ندارد. اما برای روشن تر شدن بحث به چند آمار اشاره می کنم:
در آمار جهانی سال 2009 (Ethnologue, report of languages of the world) شمار آذربایجانیان ایرانی یازده میلیون نفر ذکر شده است:
http://www.ethnologue.com/show_language.asp?code=azb
و این هم سندی دیگر:
http://www.ethnologue.com/show_country.asp?name=ir
در سال 1370 آمارگيري بسيار مستندي در مورد جمعيت ايران انجام گرفته است كه شرح آن را در مقالات زير مي توان يافت:
«در مرداد 1370، هنگام صدور شناسنامه براي نوزادان، درباره زبان ٤٩ هزار و ٥٥٨ مادر در سطح كشور سوال مطرح شد كه نتيجه حاكي از سهم حضور ٥٣٬٨ درصدي زبان هاى غيرفارسي در ايران بود. بر اساس نمونه گيري مذكور، توزيع سهم هر يك از زبان ها (به درصد) به اين شرح بود: ٤٦٬٢ فارسي؛ ٢٠٬٦ تركي آذربايجاني؛ ١٠ كردي؛ ٨٬٩ لري؛ ٧٬٢ درصد گيلكي و شمالي؛ ٥٬٣ عربي ؛ ٢٬٧ بلوچي؛ ٠٬٦ تركمني؛ ٠٬١ ارمني؛ و ٠٬٢ ساير زبان ها ". پس اگر گويش‌ها و زبان‌هاي هم خانواده با فارسي را با آمار فوق جمع شود٬ زبان‌هايي كه "آريايي (ايراني)" خوانده مي شوند حدود ۷۶٪ ايران را دربرمي گيرند.»
همچنین دولت ايران در 1375 سرشماري هايی نيز در استان هاي كشور انجام داد:
بر طبق این آمار جمعیت استان های ایران به شرح زیر است :
استان / ساکن در شهر / ساکن در روستا
آذربایجان شرقی 2004484- 1320788
آذربایجان غربی 1315161 1181119
اردبیل 568448 596916
اصفهان 2914874 1007087
ایلام 259687 217634
بوشهر 394489 332884
تهران 9404754- 1771306
چارمحال و بختیاری 342905 417005
خراسان 3421937 2622134
خوزستان 2342514 1367945
زنجان 489518 547301
سمنان 342455 158991
سیستان و بلوچستان 794528 908579
فارس 2163119 1598913
قم 777677 75269
کردستان 705715 640668
کرمان 1060075 922883
کرمانشاه 1098282 670459
کهکیلویه و بویر احمد 213563 327685
گیلان 1049980 1191480
لرستان 850016 717059
مازندران 1783218 2237946
مرکزی 701547 527265
هرمزگان 443970 613326
همدان 810640 867115
یزد 564233 186536
مجموع کل جمعیت ایران در سال 75(هجری شمسی) برابر 60055488 نفر بود. حال این آمار را بررسی می کنیم :
استانهایی که با دقت بالاتر از 95 درصد ترك زبان هستند عبارت اند از :
آذربایجان شرقی، زنجان، اردبیل و مجموع جمعیت آن ها برابر است با 5.4 ملیون نفر. اگر فرض کنیم 50 درصد جمعیت آذربایجان غربی نیز ترك زبان هستند این عدد به 6.6 ملیون نفر می رسد (هرچند که نقشه ها بیشینه مردم آن جا را کردزبان معرفي مي كنند). بنابراین آمار، ايرانيان ترك زباني که در مناطقی زندگی می کنند که درآن ها زبان تركي تکلم می شود حدود 10.5 درصد جمعيت کل کشور را دربر مي گيرند.
سپاس از دیدگاه های ارزشمندتان. بله دوستان گرامی، این افراد نه دانشی دارند که به بحث و استدلال منطقی بپردازند و نه از ادب و متانتی برخوردارند که دیدگاه های شخصی خود را به دور از هوچیگری و زبان درازی بیان کنند.
این فرد arkal66 دو روز پیش هم دیدگاهی سراسر تهمت و توهین در پروفایل من نوشت، اما پاسخی به هتاکی های او ندادم. گویا این سکوت من ایشان را بیشتر به خشم آورده است. اگر به دیدگاه ایشان بنگرید معنای نژادپرستی و رادیکالیسم را بهتر در خواهید یافت.
اما جالب تر از آن دیدگاه های منحصر بفرد دوست و همفکرشان sansiz است که وقتی درماندگی و هذیان گویی arkal66 را می بیند شتاب زده وارد بحث می شود و مشتی استدلال بی پایه و بنیان تحویل می دهد و برای رد گم کردن می گوید من پان تورک نیستم! تو گویی با دسته کورها طرف است!
اما بهتر است به این توهین ها و سفسطه بافی ها به روش خود پاسخی منطقی بدهیم تا مشتی شود بر دهان یاوه گویان و شمعی شود برفروزنده راهی که پیش روی ماست. ما بر خلاف دوستان پان ترک مان به دنبال عقل و منطقیم، از این رو بی سند و مدرک سخن نمی گوییم و از باد شکم استدلال نمی آوریم!
شما نه پان ترکی نه پان فارسی نه نژاد پرست فقط کمی جو گیر و متوهمی عزیزم.:)):)):))