سال بلوا

«گفتم آب، و ساعت لنگریمان گفت: دنگ دنگ دنگ.»

فاصله ها از میان برداشته شده اند و حال و گذشته در هم آمیخته اند حسینای محسور شده با زلفی آشفته ایستاده است، اما نه بر پله های شهرداری که در ذهن نوشافرین ؛دکتر معصوم طناب دار حسینا را می بافد و با قنداق موزر به مغز نوشافرین می کوبد؛سرهنگ در پی پیمودن پله های ترقی از شیراز به سنگسر می افتد؛ملکوم آلمانی در کار ساختن یک پل بزرگ از کوه پیغمبران به کافر قلعه است؛ و سروان خسروی در پی آن است که همه کوچه های شهر به خیابان خسروی ختم شونداما همه یک داغ بر پیشانی دارند؛همان که سال بلوا را آغاز می کند. همان که همه ناچار به انتخابش بوده اند.و مقصر کیست وقتی بازی و بازیگر یگانه نیست؟

نثر ساده و روان، هرج و مرج نوشتاری عدم تطابق زمانی و گوشه و کنایه‌های نیمچه سیاسی از مشخصات بارز این کتاب می‌باشد. آمیختگی اسطوره با دنیای امروز ما. شگرد عباس معروفی است و اکنون اساطیر دیگری پیش روی ما قرار دارند، سیاوش، حسین و اسماعیل قربانیان سه فرهنگ. درواقع این داستان نگاهی موشکافانه به قصه دختر پادشاهی است که عاشق مرد زرگر می‌شود ولی او را به پسر وزیر شوهر می‌دهند ولی انتهای داستان کتاب با افسانه درهم می‌آمیزد و نسخه‌‌ای زیرکانه‌تر ارائه می‌شود.