علم راهی بسوی آفریدگار جهان

محمد علی جان میشه بپرسم شما میخوای چیو ثابت کنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

محمد علی جان میشه بپرسم شما میخوای چیو ثابت کنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دوستان عزیز باید ببخشند که بی مقدمه وارد بحث گرم و دوستانه آنها شدم. پس از مدتها گذری بس سریع از سایت داشتم و نکته ای نظر مرا جلب کرد. نکته این بود که انقراض دایناسورها حدود 65 میلیون سال پیش بعلت برخورد یک سنگ عظیم آسمانی با زمین رخ داده است در صورتیکه قدیمی ترین فسیلهای اجداد انسانها و گونه های مختلف آن حد اکثر به 4 تا 5 میلیون سال پیش می رسد. این بدان معنی است که هیچگاه اجداد انسانها و دایناسورها در یک دوره زندگی نمیکرده اند و حداقل 60 میلیون سال فاصله زمانی بین انقراض آنها و ظهور انسانها وجود دارد
داستان حضرت نوح نیز به گفته مذهبیون به 5 تا حداکثر 10 هزار سال پیش بر میگرده و نمیتوان بین آن داستان و انقراض دایناسورها ارتباطی پیدا کرد.
در ضمن برای اثبات وجود خدا و خالق راههای بسیار ساده تری از طرح این مباحث پیچیده وجود دارد. همیشه ساده ترین راه را برای رسیدن به مقصود انتخاب کنید تا دیگران هم آنرا بفهمند

به هرحال توبیشترازمن این جماعت رومیشناسی جواب دادن به این سوال هابراشون امری سهل وساده ست

1) اگر حضرت محمد (ص) قصد حکومت داشت در همان ابتدای بعثت زمانی که مشرکان مکه پیشنهاد قدرت و ثروت و حکومت و همسری زیبا دادند با دل و جان می پذیرفت
2) رسول مکرم اسلام چه منفعتی برد.
آیا برای خودش کاخ ساخت. و کنیز و غلام و نگهبان بر در آن گمارد.
یا بهترین آشپزان را استخدام کرد و بساط سور و عیش را انداخت.
یا حرم سرا را دایر کرد و دخترکان نوباوه را به آن دعوت کرد و با آنان سرگرم شد.
یا محو مد لباس و وسایل این چنینی شد

اینکه محمد ، قصد داشته حکومت کنه! (یعنی اگر محمد قصدی برای حکومت نداشت ، به خودش زحمتِ ساختنِ این وقایع رو نمیداد)

منظورم از داستان ، همون Tale هست که سینه به سینه نقل میشه و گاهی هم ممکنه ریشه های واقعی داشته باشه اما بر اثرِ تکرار و یک کلاغ و چهل کلاغ ، پروبال پیدا کرده و شاید بعضی ها هم به این فکر افتاده اند که از ذکرِ اون ، برای خودشون کلاهی بدوزند و نفعی ببرند!

منظورش اینه که ، وقتی خدا میخواست به نوح بفهمونه که باید بلند شه و بساط رو جمع کنه! ، آب از تنورِ خانهء نوح ، بیرون آمد!
همین
این چه ربطی به گدازه و فورانِ آتشفشان داره آخه!؟

التنور أو فرن التندور (أذربیجانی: Təndir, ترکی: Tandır, بنجابی: ਤੰਦੂਰ, جورجی: თონე, فارسی: تنور, هندی: तन्दूर, أردو: تندور, بنغالی: তন্দূর, أرمینی: Թոնիր , من أنواع الافران الطینیة التی یخبز بها الخبز فی العراق ودول عربیة أخرى. فی فلسطین یسمى طابون.
یصنع التنور من الطین الحر أی الصلصال حیث یحضر الطین ویخلط جیدا ویخمر, حیث یصنع من هذا الطین حلقات بقطر حوالی 1 متر وبارتفاع حوالی 20 سم وسمک حوالی 3 سم تترک لتجف یعمل من هذه الحلقات العدد وبأقطار تشکل مع بعضها التنور والذی یکون بأرتفاع کلی 1 - 1,5 متر حیث یتم ترکیب هذه الحلقات فوق بعضها لتکون الشکل النهائی للتنور وتترک لتجف تحت أشعة الشمس

فوران التنور وهو حسب بعض المفسرین نبوع الماء من التنور من الأرض وهی إشارة لنوح برکوب السفینة حسب قوله تعالى{فاذا جاء أمرنا وفار التنّور} (سورة المومنون)، والفوران حسب المعاجم اللغویة هو : ارتفاع سائل بسخونة نتیجة تعرضه لمصدر حرارة، أما التنور هو وجه الأرض حسب قول ابن عباس وعکرمة والزهری وابن عیینة.

قَالُوا یَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَکْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٣٢﴾ قَالَ إِنَّمَا یَأْتِیکُمْ بِهِ اللَّهُ إِنْ شَاءَ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿٣٣﴾ وَلَا یَنْفَعُکُمْ نُصْحِی إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَکُمْ إِنْ کَانَ اللَّهُ یُرِیدُ أَنْ یُغْوِیَکُمْ ۚ هُوَ رَبُّکُمْ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٣٤﴾ أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَعَلَیَّ إِجْرَامِی وَأَنَا بَرِیءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ ﴿٣٥﴾ وَأُوحِیَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ یُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِکَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾ وَاصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنَا وَوَحْیِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ ﴿٣٧﴾

گفتند : اى نوح ! با ما ستیزه کردى و بسیار هم ستیزه کردى ، نهایتاً اگر از راستگویانى آنچه را [از عذاب] به ما وعده مى‏دهى ، براى ما بیاور .«32» گفت : جز این نیست که اگر خدا بخواهد آن را براى شما مى‏آورد و شما عاجز کننده [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرت او بیرون روید . ] «33» و اگر بخواهم براى شما خیرخواهى کنم در صورتى که خدا بخواهد شما را [به کیفر گناهانتان] گمراه کند ، خیرخواهى من سودى به شما نخواهد داد، او پروردگار شماست و شما را به سویش بازمى‏گردانند .«34» آیا مشرکان مى‏گویند : پیامبر ، این قرآن را از نزد خود به دروغ ساخته [و به خدا نسبت داده ؟] بگو : اگر آن را به دروغ ساخته باشم ، گناهم فقط بر عهده خود من است ، و من از گناهانى که شما مرتکب مى‏شوید بیزارم .«35» به نوح وحى شد که از قوم تو جز کسانى که [تاکنون] ایمان آورده‏اند ، هرگز کسى ایمان نخواهد آورد ؛ بنابراین از کارهایى که همواره [بر ضد حق] انجام مى‏دادند اندوهگین مباش .«36» و با نظارت و [بر اساس] وحى ما کِشتى را بساز ، و با من درباره کسانى که ستم کرده‏اند ، سخن مگو که یقیناً آنان غرق شدنى هستند .«37»

وَیَصْنَعُ الْفُلْکَ وَکُلَّمَا مَرَّ عَلَیْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ ۚ قَالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْکُمْ کَمَا تَسْخَرُونَ ﴿٣٨﴾ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿٣٩﴾ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِیهَا مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَأَهْلَکَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ ۚ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِیلٌ ﴿٤٠﴾ وَقَالَ ارْکَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا ۚ إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٤١﴾ وَهِیَ تَجْرِی بِهِمْ فِی مَوْجٍ کَالْجِبَالِ وَنَادَىٰ نُوحٌ ابْنَهُ وَکَانَ فِی مَعْزِلٍ یَا بُنَیَّ ارْکَبْ مَعَنَا وَلَا تَکُنْ مَعَ الْکَافِرِینَ ﴿٤٢﴾ قَالَ سَآوِی إِلَىٰ جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْمَاءِ ۚ قَالَ لَا عَاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَنْ رَحِمَ ۚ وَحَالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَکَانَ مِنَ الْمُغْرَقِینَ ﴿٤٣﴾ وَقِیلَ یَا أَرْضُ ابْلَعِی مَاءَکِ وَیَا سَمَاءُ أَقْلِعِی وَغِیضَ الْمَاءُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِیِّ ۖ وَقِیلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٤٤﴾ وَنَادَىٰ نُوحٌ رَبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِی مِنْ أَهْلِی وَإِنَّ وَعْدَکَ الْحَقُّ وَأَنْتَ أَحْکَمُ الْحَاکِمِینَ ﴿٤٥﴾